Er was eens?

[Kweetniet]

Zo beginnen sprookjes altijd. Er was eens een regendruppel. Samen met andere druppels was hij in een beekje terecht gekomen. Wat nu??dacht de druppel. Hij raakte aan de praat met de andere druppels.

Een van de andere druppels voerde het hoogste woord. Hij was belezen en vertelde over de oceaan. Wij zijn geen druppels, wij zijn de oceaan! Daar hoorde de druppels toch erg van op. Maar er kwam een andere druppel aan het woord: Nee, wij zijn zowel de druppel als de oceaan!

Er ontstond een discussie van jewelste, de druppels werden het niet eens over wat ze nu wel of niet waren. Maar de hoogste-woord-druppel nam de leiding en zei:volg mij, ik weet de weg naar de oceaan. En zo zwommen de druppels achter de hoogste-woord-druppel aan.

Maar ons regendruppeltje uit het begin, die snapte er allemaal niks van. Hoe kan een druppel nou de weg weten naar de oceaan? Die is boven, beneden, links, rechts. Besluitloos liet ons druppeltje zich maar willekeurig wat mee voeren met de stroom. En al snel verdween de groep van de hoogste-woord-druppel uit beeld.