Wat is ego (van openbaar forum gehaald)

[Guido]

..

'Ik is een beeld.


De behoefte/neiging om die 'beeld' actualisatie te beschermen (Af te schermen) is welhaast een kleuter/kinderachtigheid iets. Een soort overtuiging die zich 'toen in de psychologische huishouding is gaan settelen. Die afscherm neiging is feitelijk nergens voor nodig.. Alsof je kwetsbaar zou zijn in je hoofd ,(Verbeelding/voorstelling) wat je reinste kolder is natuurlijk. Die vermeende kwetsbaarheid triggert het afschermen van een zogenaamd zelfbeeld.

Iets claimt de registratie en beeld actualisatie van willekeurig 'gebeuren an sich. Het beeld is al een conditionering op zich, maar claimt niks, de neiging om het beeld af te schermen manipuleert het van zichzelf 'wil-loos beeld in een positie van ogenschijnlijke keuze mogelijkheden, en creëert zo de beleving van de 'doener te zijn. Maar wat zich werkelijk voordoet is slechts Tegenwoordig zijn bij 'gebeuren, zonder dat er vastgesteld kan worden dat het een of andere 'gebeurtenis' betreft.

De registratie dat iets een 'gebeurtenis' betreft is alreeds krakkemikkig, laat staan de beschrijving ervan.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Helemaal prima.

En voor alle duidelijkheid. Er wordt helemaal geen ego/ik gerespecteerd of gesust. Wat zich voordoet wordt gezien zoals het zich voordoet en dus niet alsof het er niet is, of alsof het volkomen zou zijn. Door het te zien verliest het zijn beheptheid en blijft het als iets dat zich voordoet over, niet iets wat je bent.

Wat je bent doet zich niet voor, wat zich voordoet ben je niet, maar het doet zich wel degelijk voor. Dat gaan ontkennen of voorstellen als volmaakt, is wat Waarheid bedekt.

Het probleem is dat als het zich voordoen als volmaakt wordt gewaand, dat ook het gecommuniceerde en de interpretaties die hierbij gemaakt worden als even volmaakt worden gewaand, hoewel die even zo niet nog onvolmaakter zijn dan het op zich al onvolmaakte verschenen subject.

Wat zich dan voordoet is het veel te serieus nemen van wat gecommuniceerd wordt, het behept raken op de gewaande volmaaktheid ervan en de bescherming ervan tegen relativerende invloeden die al te gemakkelijk als aanval en kritiek erop of afleiding ervan worden ervaren.

De oplossing van dit probleem is niet zo moeilijk. Het relatieve, gekunstelde, onvolmaakte van wat gecommuniceerd wordt gewoon niet uit het oog verliezen. En telkens iets met hand en tand verdedigd wordt, hoog gehouden wordt en beschermd wordt tegen relativerende invloeden dit als het hoogdringende signaal op te merken dat deze relativiteit uit het zicht aan het raken is.

Gewoon dit opmerken is voldoende om deze dans te ontspringen en de relativiteit van het zich voordoende te herstellen, waardoor wat al erg relatief is uitgedrukt niet meer beladen is met een gevoel dat er iets van beschermd moet worden.

[Dorje]

Het zichzelf (wat zich voordoet) en zijn inzichten niet kunnen relativeren leidt tot een gesloten geest.

Een groot relativeringsvermogen van het zich voordoende en van de hierbij opgedane inzichten houdt de geest open, flexibel en paradoxaal genoeg het zicht op Waarheid mooi in stand.

Geslotenheid, inflexibiliteit en verabsolutering verduisteren opnieuw wat eerst zo Waargetrouw was doorzien, hoe diep, volledig en afgerond het ook was doorzien.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het zichzelf (wat zich voordoet) en zijn inzichten niet kunnen relativeren leidt tot een gesloten geest.

Een groot relativeringsvermogen van het zich voordoende en van de hierbij opgedane inzichten houdt de geest open, flexibel en paradoxaal genoeg het zicht op Waarheid mooi in stand.

Geslotenheid, inflexibiliteit en verabsolutering verduisteren opnieuw wat eerst zo Waargetrouw was doorzien, hoe diep, volledig en afgerond het ook was doorzien.

Wat leuk, je hebt een mening.
Nou nog zien dat je deze op een wat breder vlak ook nog kunt slijten.
Misschien vindt het ergens ingang en kraaien ze je na enige tijd allemaal na.

[Bassie]

even proberen

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wat leuk, je hebt een mening.
Nou nog zien dat je deze op een wat breder vlak ook nog kunt slijten.
Misschien vindt het ergens ingang en kraaien ze je na enige tijd allemaal na.

Dat is allemaal niet nodig. Het was eigenlijk vooral naar jou gericht. En het behoeft geen enkele beaming. Het doet je wat, of het doet jou niets. En of het dat doet of niet, hoef ik niet eens te weten. Daarvoor is het niet tot uitdrukking gekomen. Het komt vanzelf tot uitdrukking daar waar het nodig lijkt. Hoe het overkomt ligt geheel niet in mijn handen. Dus daar blijf ik met mijn handen af.