Je bént Bewustzijn, het Zelf of God

[Laurens]

Zo zou je het inderdaad kunnen stellen. In het Taoïsme wordt dit verwoord via het wei-woe-wei oftewel handelen door niet te handelen. Dat is gepaste actie in een situatie die niet ego-gericht is, maar geënt is op dat wat noodzakelijk is op dat specifieke moment. Door niet gestoord te worden door de geïdentificeerde hersenspinsels van wat het "ik", zelf of ego nastreeft, handelt men in het gegeven ogenblik, waarbij de gehele situatie in volle alertheid wordt waargenomen. Dan volgt een actie, die eigenlijk altijd uniek is. Kijk naar het handelen van Christus, Boeddha en vele andere Meesters of Verlichten. Hun handelen is meestal helemaal niet voorspelbaar, echter uniek en steeds juist. Omdat ze niet uitgaan van regeltjes, of vooropgezette ideeën, opgedaan in het verleden van hoe de zaken zouden moeten zijn.

Deze universele ethiek volgt uit het Verlicht zijn, en niet vanuit regeltjes-blindheid. Want wie steeds probeert op min of meer blinde wijze regels toe te passen, reageert vanuit wat hem of haar is aangeleerd, of wat men zichzelf heeft aangeleerd. Niet dat sociale regels fout zijn, nee, maar handelen vanuit regelgeving is gebaseerd of een bepaalde sociale consensus, vastgelegd in bijvoorbeeld wetten. Maar een Verlichte is zichzelf tot wet. Hij erkent natuurlijk ethische regels, maar handelt zoals gezegd via dat wat nu en hier nodig is. En over het algemeen is die actie dus telkens juist, omdat er geen vereenzelviging is met het ego, zelf of "ik" wat de situatie naar de eigen hand probeert te zetten.

Zo is het BA...

Althans zo lang we denken (geloven) zelfstandig handelende identiteiten te zijn. We leven dit verhaal om dat het zo echt lijkt te gebeuren, maar bij onderzoek naar het waarheidsgehalte er van blijken het allemaal maar vluchtige gedachten in een eindeloze gedachten-zee te zijn. Wij zijn onze gedachten, althans dat is wat we denken en wat als enige zich daaraan ontworstelde gedachte nog wel eens opkomt is de gedachte dat het bestaansverhaal wel eens ingegeven zou kunnen zijn door God die in zijn eenheid zichzelf niet kon ervaren en de mens schiep naar zijn beeld en gelijkenis met slechts het doel zichzelf te kunnen ervaren. Dat we leven in deze (zijn) droom om daaruit te ontwaken. Mogelijk met de intrinsiek gegeven zoekopdracht te ontdekken 'wat' we werkelijk zijn, voorbijgaande aan het gegeven 'wie' we (denken te) zijn, ont'dekken we dat we God zelf zijn.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonge knakker

Ouwe knakker, bewijs jij maar eens dat je God bent.

Het begrip God is van wat de kerk probeert aan te smeren in zijn geloofsbelijdenis:

Ik geloof in God de almachtige Vader, schepper van hemel en aarde en in Jezus Christus, zijn eniggeboren Zoon, onze Heer. Die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria. Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, gekruisigd, gestorven en begraven. Die nedergedaald is uit de hemel, opgestaan uit de doden, opgestegen ten hemel, en zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader. Van daar zal Hij komen oordelen de levenden en de doden.

Ik geloof in de Heilige Geest, de katholieke (christelijke kerk), de gemeenschap van de heiligen, vergeving van de zonden, de opstanding van het lichaam en het eeuwige leven.

Dus door eeuwen indoctrinatie is het majesteitsschennis om God naar de kroon te steken. Maar in de bijbel staat dat God de mens heeft geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. Dus wat kunnen we anders zijn dan God? De bewijslast moet omgedraaid worden, bewijs maar dat je god niet bent.