Staande houden in de maatschappij.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Op die manier. Maar wel uitkijken he? Dat je niet al te hoge verwachtingen schept. Dan raak je weer teleurgesteld. Dus zeg gewoon tegen jezelf: "ik wil voor mn 80e op La Palma zitten". Op je 80e ben je dat toch allemaal weer vergeten.

Nee, dat zeg ik niet tegen mezelf. Ik zeg tegen mezelf dat er niks anders is dan simpelweg te vertrouwen dat het leven in zichzelf voorziet. Dat het mij nog nooit aan iets ontbroken heeft en dat het mij ook in de toekomst nooit aan iets zal ontbreken. En dat er in alles wat ik mij wens voorzien zal worden.

En zo lang ik daar in geloof, is/komt alles goed.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nou ik ervaar wel een zekere druk in mijn leven. Dat zit in mij, dat weet ik ook wel. Maar ik ervaar ook dat ik mij bewust moet afsluiten voor allerlei zaken. Ik kan simpelweg zoveel informatie niet verwerken, denk ik. Dus ik kijk niet naar het nieuws, ik lees geen krant, dat soort dingen.

Moet ik manieren vinden om niet alle ellende die ik dagelijks in mijn werk te horen krijg, mee naar te huis nemen. Ik moet me daar, tot op zekere hoogte, voor kunnen afsluiten.

Pijn, verdriet, angst, hebben een bepaalde trilling. Als er sprake is van afstemming dan tril je daarin mee. Dat gaat vanzelf. Dat is ook goed. Maar je moet er ook weer uit. Ik merk dat ik het heel lastig vind om dit goed te verwoorden. Er is zoveel pijn,onbewustheid e.d. in de wereld, de (forum)moeheid die bij tijd en wijle bij ons allen ontstaat, denk ik, is daar misschien wel een mooi voorbeeld van.

Soms moet de accu gewoon weer even worden opgeladen. Nou ja zoiets. Minder impulsen/prikkels krijgen van buitenaf, oftewel een omgeving zoeken waar dat minder is, maakt e.e.a. wel makkelijker. Dat is nou eenmaal zo.

Nadje, zou het niet zo kunnen zijn dat als er in jezelf niets meer is m.b.t. pijn, angst, verdriet, er dan wel de herkenning van pijn, angst, verdriet is maar niet een meetrillen in de zin dat de stilte en vrede 'in jezelf' vedwijnt/verlaten wordt/ondergesneewd wordt?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Nadje, zou het niet zo kunnen zijn dat als er in jezelf niets meer is m.b.t. pijn, angst, verdriet, er dan wel de herkenning van pijn, angst, verdriet is maar niet een meetrillen in de zin dat de stilte en vrede 'in jezelf' vedwijnt/verlaten wordt/ondergesneewd wordt?

Zeker. Gelukkig is dat meestentijds ook wel zo, anders denk ik dat ik het heel lastig zou hebben om mijn werk naar behoren te kunnen uitvoeren, maar aan de andere kant is ook niks menselijks mij vreemd en komen dingen soms toch nog behoorlijk binnen. Maar goed, ik weet ook dat er dan werk aan de winkel is voor mij. Tot mezelf komen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zeker. Gelukkig is dat meestentijds ook wel zo, anders denk ik dat ik het heel lastig zou hebben om mijn werk naar behoren te kunnen uitvoeren, maar aan de andere kant is ook niks menselijks mij vreemd en komen dingen soms toch nog behoorlijk binnen. Maar goed, ik weet ook dat er dan werk aan de winkel is voor mij. Tot mezelf komen.

Ik zou dat niet 'een tot mezelf komen' durven noemen, ik zou niet weten wie of wat dat is.

Ik zou hooguit kunnen constateren dat er nog iets in mezelf zit wat niet van mezelf is.

Die constatering doet die openheid/dat wat aan alles vooraf gaat/dat wat ik ben (ach, even Renoir pleasen, wat een onmogelijkheid is) weer ontstaan of beter gezegd; de vernauwing spat uit één en er is niets aan het handje/het saaie Nu.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik zou hooguit kunnen constateren dat er nog iets in mezelf zit wat niet van mezelf is.

Dat is misschien beter gezegd. Dankjewel. Dat is zeker zo. Die neem ik mee. KiSs