Ik zegt.....! En de vraag is....

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Er is een verschil in het zeggen van 'het' ego kan de pot op of 'dat' ego kan de pot op.
Ik wou niet meer of niet minder dan dat verschil aanduiden want 'dat' ego is duidelijk niet gewoon 'het' ego, maar enkel een voorstelling van een bepaald ego.
Voor wat mij betreft, op dit ogenblik, kan alles de pot op.

Leid je nu zelf om de tuin of ben ik alweer te "dom" om het te snappen? "Alles is ego" die vraag heb je mij ook nog niet beantwoord.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Leid je nu zelf om de tuin of ben ik alweer te "dom" om het te snappen? "Alles is ego" die vraag heb je mij ook nog niet beantwoord.

Op welke vraag heb ik nog niet geantwoord? Heb ik ergens beweerd dat alles ego is?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Op welke vraag heb ik nog niet geantwoord? Heb ik ergens beweerd dat alles ego is?

Als je mij nog wilt antwoorden, mag je zelf even je teksten teruglezen. Wat mij opvalt dat je maar half ingaat op mijn vragen/opmerkingen. En dan komt er weer een vaag iets waar ik niets mee kan beginnen. Het lijkt nu alsof je het zelf ook niet weet. En soms maar wat roept. Vandaar dat ik vroeg of je jezelf om de tuin leid of dat ik iets over het hoofd zie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als je mij nog wilt antwoorden, mag je zelf even je teksten teruglezen. Wat mij opvalt dat je maar half ingaat op mijn vragen/opmerkingen. En dan komt er weer een vaag iets waar ik niets mee kan beginnen. Het lijkt nu alsof je het zelf ook niet weet. En soms maar wat roept. Vandaar dat ik vroeg of je jezelf om de tuin leid of dat ik iets over het hoofd zie.

Sorry, dat is niet mijn bedoeling. Het spijt me maar ik ga niet al mijn teksten teruglezen, maar ik zal in de toekomst zeker mijn best doen om beter te antwoorden.

Wat het probleem hier betreft heb ik al aangehaald dat 'dat' ego, waar op het moment van een vorige discussie op gewezen werd, voor mij duidelijk niet gewoon 'het' ego is, maar iets dat een ander voor het ego wil houden.
Hewel 'dat' ego kan voor mijn part de pot op.

En als ik zeg dat het probleem opgelost is, dat het hele misverstand als er al een misverstand is opgelost is door te zien dat het om 'dat' ego en niet om het ego gaat, dat alles dus is opgeklaard door dat misverstand in te zien, dan bedoel ik zeker niet dat 'alles' in het ego zit; naar mijn gevoelen, is het tegendeel eerder het geval.

Voor mij is 'het ego' het etiket dat de meeste mensen verkeerdelijk op zichzelf plaatsen, want zij zijn op een dieper niveau gezien heel wat meer dan dat 'ego'. Het ego van de andere kant doet er alles aan om de mensen in zijn misleidende greep te houden.

Zo zie ik het.

Ik denk dat het doel van waarheidsvinding is om dat te doen inzien; maar voor mij is dat geen eindpunt maar een nieuw beginpunt.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel 'dat' ego kan voor mijn part de pot op.

Ik zie je af en toe het woord 'Hewel' gebruiken en telkenmale in de betekenis van afscheiding. De eerste keer gebruikte je 'Hewel' in je aankondiging van het recht op afzondering. Je gebruikt dit woord als synoniem van 'hoewel' wat dan naar een tegenstelling verwijst in de bewering, hier, dat-ego tegenover het-ego.
'Hewel' is een hebra?sme en heeft de betekenis van ijdelheid (der ijdelheden) en wordt meer hedendaags vertaald als leegte, vluchtigheid (alles is leegte, een vlucht).

De Hewel betreft het ik, wat voor onderscheid daarin ook gemaakt wordt. Het ik staat voor tweeheid en als geheel staat het tegenover de eenheid (waaruit de tweeheid voortkomt). De eenheid van het niet-twee weerspiegeld de tweeheid van het ik.

Het niet-twee is de vereniging van de twee maar op een ander niveau, vanuit andere voorwaarden en maatstaven.
De maatstaf hanteren 'dat ego kan de pot op' is niet de maatstaf van het niet-twee. Wij kennen de maatstaf niet van het niet-twee, wij weten alleen dat ze waar is.

Hewel duidt het geheel van de tweeheid aan, het geheel van het ik dat in de bedwelming (de ijdelheden) van de wereld bestaat.
Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik zie je af en toe het woord 'Hewel' gebruiken en telkenmale in de betekenis van afscheiding. De eerste keer gebruikte je 'Hewel' in je aankondiging van het recht op afzondering. Je gebruikt dit woord als synoniem van 'hoewel' wat dan naar een tegenstelling verwijst in de bewering, hier, dat-ego tegenover het-ego.
'Hewel' is een hebra?sme en heeft de betekenis van ijdelheid (der ijdelheden) en wordt meer hedendaags vertaald als leegte, vluchtigheid (alles is leegte, een vlucht).

De Hewel betreft het ik, wat voor onderscheid daarin ook gemaakt wordt. Het ik staat voor tweeheid en als geheel staat het tegenover de eenheid (waaruit de tweeheid voortkomt). De eenheid van het niet-twee weerspiegeld de tweeheid van het ik.

Het niet-twee is de vereniging van de twee maar op een ander niveau, vanuit andere voorwaarden en maatstaven.
De maatstaf hanteren 'dat ego kan de pot op' is niet de maatstaf van het niet-twee. Wij kennen de maatstaf niet van het niet-twee, wij weten alleen dat ze waar is.

Hewel duidt het geheel van de tweeheid aan, het geheel van het ik dat in de bedwelming (de ijdelheden) van de wereld bestaat.
Looro

Ik denk niet dat mijn 'hewel' hier het 'hoewel' vervangt, maar eerder door mij gebruikt wordt als, 'dus nu is het klaar en duidelijk'.

Maar in feiten doet de betekenis er niet toe maar spreekt hier eerder de klankovereenkomst, de verborgen symboliek met het Hewel van het Hebra?sme (Hebreeuws?).

Moet ik het dan zien als een slip van de tong welke mijzelf bloot legt in mijn geheel van de twee, in de bedwelming, ijdelheid van mijn bestaan in de wereld?
In feite moet ik mij dan zien als een 'ik' totaal opgeslorpt en verdwaasd door de grootte van zijn 'ego'; welk ego ik hier zo schamper kom afbreken?
Inderdaad dan moet ik mijzelf zien als het toppunt van zelfbedrog en zelfverdwazing?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... Moet ik het dan zien als een slip van de tong welke mijzelf bloot legt in mijn geheel van de twee, in de bedwelming, ijdelheid van mijn bestaan in de wereld?
In feite moet ik mij dan zien als een 'ik' totaal opgeslorpt en verdwaasd door de grootte van zijn 'ego'; welk ego ik hier zo schamper kom afbreken?
Inderdaad dan moet ik mijzelf zien als het toppunt van zelfbedrog en zelfverdwazing?

Je hebt het zo vaak over het verstand en het instinct. Wel zo ziet de tweeheid er uit voor het verstand daaruit heeft kunnen afleiden.

In onze tijd moeten we teruggaan tot voorbij de vijftiende eeuw om de taal te horen die nog niet door deze afleidingen van gelijkheid en individualisme is doorweven. Er zijn echter al sporen bij Petrarca (14? eeuw) en het begin van het Humanisme die een aanzet zijn voor de latere grote Hervormingen en de Verlichting, om te eindigen in de heerschappij van de Wetenschappen over het verstaan van mens en wereld.

Doorheen deze ontwikkelingen, afleidingen zijn wij zover van de kern verwijderd, dat wij deze zelfs niet meer herkennen, noch weten hoe deze te plaatsen in het verband van de mens en de wereld. God is al een paar eeuwen dood voor de mens en de wereld.

Ik heb het vermoeden dat jij om het vroeger, vóór de afleidingen, de term 'instinct' gebruikt in relatie tot de schepping en de vruchtbaarheid. Maar dat is een denken met begrippen en inzichten uit het verstaan van onze tijd. Vroeger sprak men over de verbondenheid en de eenheid die veel dichter stond bij de systematiek van de schepping zelf en sprak men over 'navolging', imitatie van de grondprincipes en niet over ontwikkeling en afleiding ervan.
Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Je hebt het zo vaak over het verstand en het instinct. Wel zo ziet de tweeheid er uit voor het verstand daaruit heeft kunnen afleiden.

In onze tijd moeten we teruggaan tot voorbij de vijftiende eeuw om de taal te horen die nog niet door deze afleidingen van gelijkheid en individualisme is doorweven. Er zijn echter al sporen bij Petrarca (14? eeuw) en het begin van het Humanisme die een aanzet zijn voor de latere grote Hervormingen en de Verlichting, om te eindigen in de heerschappij van de Wetenschappen over het verstaan van mens en wereld.

Doorheen deze ontwikkelingen, afleidingen zijn wij zover van de kern verwijderd, dat wij deze zelfs niet meer herkennen, noch weten hoe deze te plaatsen in het verband van de mens en de wereld. God is al een paar eeuwen dood voor de mens en de wereld.

Ik heb het vermoeden dat jij om het vroeger, vóór de afleidingen, de term 'instinct' gebruikt in relatie tot de schepping en de vruchtbaarheid. Maar dat is een denken met begrippen en inzichten uit het verstaan van onze tijd. Vroeger sprak men over de verbondenheid en de eenheid die veel dichter stond bij de systematiek van de schepping zelf en sprak men over 'navolging', imitatie van de grondprincipes en niet over ontwikkeling en afleiding ervan.
Looro

Ik zie het 'zuiver' instinct (niet het later misvormd instinct door de invloed van het verstand) als iets dat in regelrecht contact staat met het oerbeginsel, God); het instinct vraagt zich niet af, het instinct weet vlijmscherp en regelrecht wat het moet doen.
Zo zit de hele natuur, tot het dierenrijk in elkaar.
Dus het zuiveren van ons instinct en er dan naar luisteren, kan ons mensen inderdaad nog veel inzichten en wijsheid opleveren.

Het verstand is later gekomen en het verstand is er misschien alleen maar gekomen door de verruiming van ons geheugen; 1. wat gebeurt is houden we langer vast, het tijdsprincipe dat meer en meer speelt en onze ervaringsbibliotheek wordt groter en groter 2. we houden het zoveel langer vast dat tussen het groeiend aantal gebeurtenissen in meer en meer linken gelegd worden, ook onbewust, zodat we kunnen redeneren en zich een multiple choice van keuzes voor ons afspeelt; het is niet meer actie-reactie, in het ogenblik, zoals bij het instinct.

Dit houdt ook in dat ons verstand alleen werkt in verhouding tot, in vergelijking met, gezien dit of dat en dat ons verstand ten opzichte van het totaal nieuwe compleet verloren is. Ons verstand is een goed hulpmiddel in de horizontale lijn van de ontwikkeling, het wereldse gebeuren; ons verstand schiet totaal tekort in de vertikale lijn, de echte evolutie.
Het verstand, de wijsheid, dat voorgesteld wordt door een slang en dat rondjes draait door zichzelf in zijn staart te bijten.

Inderdaad, ik wijs de vooruitgang door enkel imitatie af; zoals je zegt dat het tot vijftiende eeuw het geval zou zijn geweest.
Dat daardoor misschien een diepere kennis over de geheime van het leven (de 1-2) steeds meer en meer verloren zou zijn gegaan of verder verloren dreigen te gaan, kan ik niet ontkennen.
Maar de weg terug, voor de gehele mensheid, is voor mij geen optie, hoewel ik wel uitkijk naar de diepere inzichten die mensen zoals jij, mij kunnen voorleggen.
Marie

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sorry, dat is niet mijn bedoeling. Het spijt me maar ik ga niet al mijn teksten teruglezen, maar ik zal in de toekomst zeker mijn best doen om beter te antwoorden.

Wat het probleem hier betreft heb ik al aangehaald dat 'dat' ego, waar op het moment van een vorige discussie op gewezen werd, voor mij duidelijk niet gewoon 'het' ego is, maar iets dat een ander voor het ego wil houden.
Hewel 'dat' ego kan voor mijn part de pot op.

En als ik zeg dat het probleem opgelost is, dat het hele misverstand als er al een misverstand is opgelost is door te zien dat het om 'dat' ego en niet om het ego gaat, dat alles dus is opgeklaard door dat misverstand in te zien, dan bedoel ik zeker niet dat 'alles' in het ego zit; naar mijn gevoelen, is het tegendeel eerder het geval.

Voor mij is 'het ego' het etiket dat de meeste mensen verkeerdelijk op zichzelf plaatsen, want zij zijn op een dieper niveau gezien heel wat meer dan dat 'ego'. Het ego van de andere kant doet er alles aan om de mensen in zijn misleidende greep te houden.

Zo zie ik het.

Ik denk dat het doel van waarheidsvinding is om dat te doen inzien; maar voor mij is dat geen eindpunt maar een nieuw beginpunt.

Van mij hoeft het verder niet allemaal zo ingewikkeld. Je hebt universeel zijn/weten zoals ieder leven wezen en je hebt wat je ervan maakt met je verstand of wat je denkt te wie je bent. En dat laatste heeft blijkbaar een of andere functie/bedoeling whatever anders was het er niet. Maar ook dat maakt niet werkelijk uit. Dus leven vanuit zijn en op die manier de functie gebruiken dan kom je steeds dichter bij de waarheid. En kun je alles wat zich aandient vanuit denken/de vorm mens(en) onder de loep nemen als zijnde functie en niet universeel. In die zin kun je begin en eindpunt wat mij betreft ook vergeten en er gewoon steeds meer proberen te zijn en zien wat zich ontvouwt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Van mij hoeft het verder niet allemaal zo ingewikkeld. Je hebt universeel zijn/weten zoals ieder leven wezen en je hebt wat je ervan maakt met je verstand of wat je denkt te wie je bent. En dat laatste heeft blijkbaar een of andere functie/bedoeling whatever anders was het er niet. Maar ook dat maakt niet werkelijk uit. Dus leven vanuit zijn en op die manier de functie gebruiken dan kom je steeds dichter bij de waarheid. En kun je alles wat zich aandient vanuit denken/de vorm mens(en) onder de loep nemen als zijnde functie en niet universeel. In die zin kun je begin en eindpunt wat mij betreft ook vergeten en er gewoon steeds meer proberen te zijn en zien wat zich ontvouwt.

In die zin kun je begin en eindpunt wat mij betreft ook vergeten en er gewoon steeds meer proberen te zijn en zien wat zich ontvouwt

Kan daar alleen maar akkoord mee gaan.