Tweegesprek Rob en Mihaela

[Rob]

Zo dan, dat is om te beginnen een heftig verhaal.
Ik kan me iig je gevoel voor recht en onrecht goed voorstellen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Mijn indruk:
********** heeft de behoefte om een redder te zijn voor diegenen die in nood verkeren.
Ik zal het toelichten. Er is een theorie die er van uitgaat dat als er een conflictsituatie (dan moet je dus eerst iets als een conflict benoemen, maar dat heb je als gedaan, dus dat is het punt niet) is, dater dan 3 mogelijke rollen zijn, nl die van dader, slachtoffer en redder. Nou ja, dan is vervolgens de indruk dat Marijke het slachtoffer is, ik (en/of Renoir) de dader en dat jij je geroepen voelt om de redder te zijn. Hoe zie jij dat?

Ik zag geweld en ik noemde dat. Tijdens ons gesprek stond ik bewust bij stil bij de 3 rollen dat ik ook regelmatig in mezelf heb. Ik zag mezelf in jullie.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik vraag me wel af waar je ongemak vandaan komt. Ongemak ontstaat daar waar je spanning ervaart. Misschien zouden we kunnen kijken waar die spanning in zit? Ik vermoed in een soortgelijk dilemma als wat de mijne was.

Ik zag geweld bij allen drie, en ik benadrukte het bij jou en Renoir omdat het voor mij uit balans voelde. Mijn mening bracht balans in mijn beleving.
Als ik daardoor volgens jou een rol benadrukte, vraag me af of het niet toevallig ook komt omdat jij alsnog je gelijk wilt krijgen. Het is alsof jij perse wilt dat ik ook iets deed wat niet klopte. Voor mij voelt nog steeds goed wat ik deed, ook al benadrukte ik een rol wegens mijn eigen geraaktheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Maar misschien heb je wel een verleden van conflicten en geweld en ben je geneigd om de mensheid te verdelen in daders en slachtoffers en zie je voor jezelf een rol als redder weggelegd?

Ik ben de laatste tijd doordrongen van mijn dierlijke, mijn impulsiviteit, gewelddadige menselijk aard. Daarnaast zie ik ook het goddelijke in mij.
Ik zie geen slachtoffer en daders, ik zie dat in ieder mens allen rollen die jij noemde schuilen, en ook het goddelijke.

Uiteindelijk heeft het gesprek jou iets gebracht, en ik heb ook mijn verhaal gedeeld.

[Mihaela]

Het lijkt alsof jij een compromis wilt sluiten. Als ik toegeef dat ik uit mijn kindermechanisme handelde, en de redder uithing, zal ik toegeven dat jouw gewelddadigheid mijn proiectie is. Zo wordt je ''onschuldig''verklaart.

Ik voel me gebruikt door je, jij wilt (alsnog) je beeld over jezelf op het forum redden. Doe wat jij wilt. Ik wens je moed Rob.

Rob, mijn gewelddadigheid nu, is dat ik jou wil doen bekennen dat jij gewelddadig handelde. Ik laat het gewoon los.

Ik zag geweld en ik noemde dat. Ik word er door geraakt als mensen een groep vormen en hun gewelddadigheid niet erkennen maar alleen bij degene die ze aanvallen benadrukken.
Ik stap nu uit, uit deze situatie. Ik ga naar mijn gevoeligheid kijken, succes met wat jij ga doen.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het lijkt alsof jij een compromis wilt sluiten. Als ik toegeef dat ik uit mijn kindermechanisme handelde, en de redder uithing, zal ik toegeven dat jouw gewelddadigheid mijn proiectie is. Zo wordt je ''onschuldig''verklaart.

Ik voel me gebruikt door je, jij wilt (alsnog) je beeld over jezelf op het forum redden. Doe wat jij wilt. Ik wens je moed Rob.

Rob, mijn gewelddadigheid nu, is dat ik jou wil doen bekennen dat jij gewelddadig handelde. Ik laat het gewoon los.

Ik zag geweld en ik noemde dat. Ik word er door geraakt als mensen een groep vormen en hun gewelddadigheid niet erkennen maar alleen bij degene die ze aanvallen benadrukken.
Ik stap nu uit, uit deze situatie. Ik ga naar mijn gevoeligheid kijken, succes met wat jij ga doen.

Dat is een verrassende wending, Mihaela.

Ik heb 'mijn winst' uit te het tweegesprek gehaald
en het was nu aan jou om te kijken
of er nog ergens 'winst' voor je te behalen zou zijn.

Als je dat (nu) niet wilt is dat prima.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dat is een verrassende wending, Mihaela.

Ik heb 'mijn winst' uit te het tweegesprek gehaald
en het was nu aan jou om te kijken
of er nog ergens 'winst' voor je te behalen zou zijn.

Als je dat (nu) niet wilt is dat prima.

Ik had je al gezegd dat ik wantrouwig ben, daarboven sprak ik mijn wantrouwen uit, het lucht wel op merk ik.

Zit er volgens jou niets in, in dat wat ik beweerde?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik had je al gezegd dat ik wantrouwig ben, daarboven sprak ik mijn wantrouwen uit, het lucht wel op merk ik.

Zit er volgens jou niets in, in dat wat ik beweerde?

Het is jouw kijk op de zaak en vanuit wat je verteld hebt begrijp ik dat je het zo ziet. Wat is je belang om te weten of er volgens mij iets in zit in wat je beweerd? Of ik nu ontken of beken, wat maakt dat uit voor jou? Dan zou ik je alleen maar je wantrouwen bevestigen of ontkrachten. Het lijkt me dat het jouw taak is om naar je wantrouwen te kijken. Uitspreken kan lucht geven, maar los het ook wat op, brengt het je dichter bij wat waar is?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Uitspreken kan lucht geven, maar los het ook wat op, brengt het je dichter bij wat waar is?

Ik meen van wel.


Als ik helemaal ernaast zit met mijn wantrouwen, wil ik dat graag horen.
Ik zal het ook van jou aannemen.
Het is ook gewoon heel interessant om te kijken hoe mijn wantrouwen haar eigen leven lijdt dan, als ik volledig mis heb.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik meen van wel.


Als ik helemaal ernaast zit met mijn wantrouwen, wil ik dat graag horen.
Ik zal het ook van jou aannemen.
Het is ook gewoon heel interessant om te kijken hoe mijn wantrouwen haar eigen leven lijdt dan, als ik volledig mis heb.

Beste Mihaela,

Ik merk bij mezelf dat er irritatie ontstaat.
Voor mijn gevoel blijf je maar om de hete brij heen draaien
en wil je iets van mij wat ik je niet kan geven.

Je hebt wantrouwen en door het verhaal wat je vertelt hebt over je levensverhaal kan ik me je wantrouwen heel goed voorstellen. Maar ik voel me niet in staat om het wantrouwen van je, wat zich door vele jaren heen heeft opgebouwd, van je weg te nemen. Daar ben ik gewoonweg niet toe in staat en je kunt dat aan mij, maar sowieso aan niemand niet vragen om dat voor jou te doen. De vraag is of je zelf iets wilt met dat wantrouwen of dat je het in stand wilt houden.

Maar ik snap het ook als dat wantrouwen je zo 'eigen' is geworden
dat je het liever in stand houdt.
Dat is aan jou.

[Rob]

Misschien is het de vraag of je wantrouwen hebt,
of dat je wantrouwen(d) bent geworden.

Iets wat je hebt, daar kun je weer afstand van doen.
Als je iets heel lang hebt, dan kun je het worden ...
Althans, als je je er mee identificeert.

Hebben of zijn, dat is de vraag.

[Mihaela]

Jouw irritatie is van jou, wat doe jij daar mee?

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Misschien is het de vraag of je wantrouwen hebt,
of dat je wantrouwen(d) bent geworden.

Iets wat je hebt, daar kun je weer afstand van doen.
Als je iets heel lang hebt, dan kun je het worden ...
Althans, als je je er mee identificeert.

Hebben of zijn, dat is de vraag.

Tot nog kort geleden (een half jaartje of zo) was ik mijn wantrouwen (en nog een hoop andere gevoeligheden uit het verleden afkomstig).
Nu merk ik mijn wantrouwen op, en ik zie het ook dat ze nog steeds haar eigen leven lijdt in sommige situaties.
Ik begin ook meer en meer het verschil te voelen, tussen wanneer het een gezond signaal is, en wanneer een illusie is.
Ik ben mijn wantrouwen niet meer, of welke andere eigenschap dat gevormd was door omstandigheden uit het verleden.
Mijn gedrag/beleving is er nog steeds niet helemaal vrij van, van dat wat door het verleden gevormd is, maar ik heb dat snel door.

Ja, het klopt dat ik er om heen draai, ik zie mezelf ook dat doen, voor mij is het gewoon aftasten wat ik in het gesprek met jou kan, en gewoon mezelf laten zien in dat wat voor mij van belang is in deze fase.
Ik kan me er wat bij voorstellen dat het van buitenaf over komt alsof ik het niet veel aan ga in het gesprek, maar dat wat voor mij belangrijk is ben ik aangegaan en doe dat nog steeds.

Fijne dag Rob