De waargenomen wereld

[Bassie]

De overblijver in Bassie's eliminatieproces is altijd dezelfde: niet-zelf.

Ach, Kabu ik doe het allemaal voor je eigen bestwil. Als ik "Hallo Laurens" had geschreven dan had je me in het kamp van het super-ego getrokken en Bassie gelauwerd. En tevens Laurens uitgejouwd. Je dienstmaagd Miha had dan ook met je meegedaan. En Guido had vanuit de gevangenis instemmend gereageerd.

De personen in de waargenomen wereld zijn voorspelbaar. Je ambivalente verhouding met Laurens is duidelijk zichtbaar. Je bedelt bijna om zijn instemming, alleen Laurens' instemming is van waarde voor je. En zolang Laurens niet instemt met je 'verlichting' blijf je stemming maken in de wij/zij verdeling van de waargenomen wereld. Waarmee je juist aangeeft dat er nergens verlichting, afronding of wat dan ook te vinden is bij je.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Daar, in het niet-zelf kom je met Dorje in de afwezigheid van bestaan terecht.
Het is dan ook duidelijk dat je niets meer voor je eigen bestwil kan doen bij gebrek aan bestaan. Dat je in die mindtrap bent terecht gekomen en dat voor iemand anders' bestwil hebt gedaan, is een leugentje die jou in de gegeven omstandigheden wordt vergeven.

Dorje's opvatting van niet-zelf is niet de mijne.
Het bestaan zoals wij dat kennen is daar afwezig.
Toch is er niet niets. Je bent dát.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Hoe kan een persoon een persoon zijn als zijn bestaan niet kan gekend worden?
Dat is voor mij zo onduidelijk. Je doet een uitspraak dat ver voorbij de feiten over 'iets' dat niet gekend kan worden en zonder inspanning er is.
Er is niet niets heeft toch de betekenis van het is gratis, het behoeft geen inspanning? Of geef jij daaraan een eigen betekenis?

Dat wat wij bestaan noemen is relatief. De persoon Bassie komt tot aanzien door het zien van anderen. Dat kun je het reflectieve, persoonlijke bewustzijn noemen. (Geen denkbeeld dus.)

Gezien dat 'de anderen' niet weg gaan (ze blijven in mijn blikveld) Is de enige mogelijkheid om tot niet-zelf te komen dat ik zelf vertrek.

Op het moment dat het 'zelf' daadwerkelijk weg is (en ook niet eerder) verschijnt het niet-zelf. (Ik schrijf 'verschijnt', maar het verschijnt niet als een beeld, vorm of zo.)

Dat wat 'verschijnt' (niet letterlijk nemen dus) is niet-zelf: ik ben dát!

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Bv. Bij Jacob Boehme in de Aurora is er sprake van een eerste wereld (de paradijselijke wereld) en een tweede wereld (de wereld na de zondeval). Door de zondeval heeft de mens een dierlijke aard gekregen en is hij van de ongrond (het paradijs) weggejaagd en opgejaagd in een strijd tussen het hemelse en het helse, het goede en het kwade.

In dit soort verhaaltjes zit een grond van waarheid. De mens heeft een dierlijke aard en is uit het oorspronkelijke één verdwenen. De zondeval is het persoonlijke, reflectieve bewustzijn waardoor de mens zichzelf als anders/afgescheiden ziet van de hem omringende personen.

Met het waarnemen van de eerste de beste persoon is er direct ook de waarneming: ik ben hem of haar niet.

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

De mindtrap is dat Nowee blijft inkleuren wat Dorje zegt met zijn eigen kleurpotloodjes.

Ik spreek niet over een afwezigheid van bestaan.
Het enige waar ik over spreek is dat bestaan niets of niemand nodig heeft om te zijn

De paradox van het bestaan werd hier al eerder genoemd.

Daarom de vraag: is het universeel waar?

Kom ik bv uit bij de woorden van Levinas:

"....en is het de face-to-face ontmoeting waar onze verantwoordelijkheid begint.

Het probleem is dat het subject , het ik, als vertrekpunt wordt genomen. Doordat het denken zo vastzit in de ratio van het ik, wordt dan alles overheersend en raakt de ander daarin al snel vergeten..
Dus niet bij het ik dat de wereld beschouwt, maar bij het ontmoeten van mijn blik verantwoordelijk maakt. De ander is niet reduceerbaar tot mijzelf".

[Dorje]

Universeel waar of Waarheid is enkel dat wat niet subjectief is. Het bestaan op zich, "wat is" heeft geen iets of iemand nodig om te bestaan, het is gewoon.

Dit ontkent niet dat er wel een iets of een iemand ervaren wordt. Binnen de ervaring (dus niet universeel) van een iemand te zijn is het waar dat de ander niet reduceerbaar is tot mijzelf, is het waar dat er ontmoeting en verantwoordelijkheid is, dat de ander van belang is. Binnen de ervaring van Bewustzijn, Eenheid te zijn is het waar dat er geen verschil is tussen ik en ander. Beiden zijn waar binnen hun specifieke ervaring, maar zijn niet universeel waar, en toch niet te ontkennen als ervaring, dus toch wel van belang. Maar enkel "wat is" is echt, universeel Waar en die Waarheid heeft niet iets en niet iemand nodig. Ervaring heeft dat wel. Ervaring is niet te ontkennen als ervaring en dus toch van belang, maar daarom niet universeel waar.

Voor de rest ben ik het roerend met je eens dat ontmoeten van ander, maar ook ervaren van Eenheid, hun belang hebben, zolang er maar niet aan vastgehouden wordt als "wat echt is".

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

....maar ook ervaren van Eenheid, hun belang hebben, zolang er maar niet aan vastgehouden wordt als "wat echt is".

.........

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Relatief in tegenstelling tot abstract is iets dat voor zijn aard afhankelijk is van eterne omstandigheden. Ten aanzien van bestaan (zijn), zijn er geen externe omstandigheden die de aard van zijn kunnen bepalen. Zijn is er zijn.

......

Bestaan is daarom niet relatief maar concreet. Concreet betekent in tegenstelling tot absoluut, dat het object (hier bestaan) fysieke verwijzingen heeft. En dat klopt: zijn, bestaan heeft een fysieke verwijzing in de stoffelijke hoedanigheid van het er zijn.

Nee, het is niet altijd fysiek of stoffelijk....

Dit gedeelte is te compact voor mij. Ik kan het niet plaatsen en volgen. Misschien kan je de begrippen iets meer duiden.

Daar begint het onderzoek...

Anna zegt hier iets fundamenteels voor het gedegen zelfonderzoek: het vertrekpunt is niet het zijnde (het subject, de mens) maar het Zijn.

Het Zijn is waarin alles bestaat. Door het bestaan van Zijn te bepalen kan het bestaan van de zijnden begrepen worden.
Het kleinste eencellige tot het oneindige universum bestaat IN het ondeelbaar Ene, het Zijn. Dit betekent dat er geen oorspronkelijke eenheid is waaruit de mens verdwenen is. Het Zijn heeft oorsprong noch einde.

Klopt....

Het bestaan is in de soorten uitgebreid: de lichamen (wezens) en de ideeën, het stoffelijke en het onstoffelijke uit zichzelf. Dit wil zeggen dat de soorten beperkt zijn en het bestaan doorgeven uit zichzelf.
Lichamen en ideeën zijn van verschillende soorten (hebben niets gemeenschappelijks) maar zijn van hetzelfde, zijn er als ondeelbaar Zijn. Dit betekent dat ondeelbaar Zijn uitdrukking is van zichzelf in de zijnden. Er is één Zijn dat uitdrukking is in alle zijnden.
Vandaar dat ik de stelling van Dorje absurd vind omdat ik er niets anders in kan lezen dan 'het zijn heeft het zijn niet nodig om te zijn' alsof leven niet nodig is om te leven of alsof de mens niet nodig is om mens te zijn.
Een groet, N.

Hier start het onderzoek....

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Hier ligt een kans om tot klare begrippen te komen die vervolgens kunnen getoetst worden.

Zoals al eerder gezegd: pas op voor de mindfucks... niet alles kan volgens logisch denken worden getoetst: er ligt altijd een 'foutmarge' op de loer....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Relatief in tegenstelling tot abstract is iets dat voor zijn aard afhankelijk is van eterne omstandigheden. Ten aanzien van bestaan (zijn), zijn er geen externe omstandigheden die de aard van zijn kunnen bepalen. Zijn is er zijn.
Bestaan is daarom niet relatief maar concreet. Concreet betekent in tegenstelling tot absoluut, dat het object (hier bestaan) fysieke verwijzingen heeft. En dat klopt: zijn, bestaan heeft een fysieke verwijzing in de stoffelijke hoedanigheid van het er zijn.

Nee, dit soort uitspraken verwijst naar een gebrek aan onderzoek. Ik ga er verder niet op in om niet in een woordenstrijd te belanden.

Er is diepgaand onderzoek nodig om op dezelfde wijze te kunnen spreken.