Hebben we wel of geen vrije wil.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Denken in dualiteiten beoordeelt mensen in groepen (De arbeiders tegen de kapitalisten, de mensen met vrije wil tegen degenen zonder vrije wil)
Ik denk dat je dualiteiten alleen niet denkend kunt slechten, want denken IS m.i. dualiteit. Niet dat je daardoor op moet houden met denken,
want dit schept m.i. weer een nieuwe dualiteit. Maar denken heeft zo zijn beperkingen, alleen liefde maakt heel.

Als je het denken kunt overstijgen, vind er m.i. eenheid plaats op een heel ander niveau.
Ik heb al een aantal keren contact gehad met deze leegte, maw 'ik' was er toen even niet.
Niet dat m.i. je daar naar moet streven, want dan wordt er weer een doel voorgehouden, een reden om door te gaan met de innerlijke strijd.
Leeg voel je je dan ook niet meer, maar je gaat wel door met zoeken naar wondermiddel tegen de leegte. Dan ben je weer vol, weer op weg.

Waarom zijn "we" zo bang voor onze leegte? Doen "we" er alles aan om deze niet te hoeven voelen?
Misschien is de grondhouding van de ziel wel leegte, gemis en doen "we" er alles aan om die niet te voelen, en kun je aan die grondhouding niets veranderen.
Houden we ons overal aan vast, verliezen "we" ons in verstrooiing, om het maar niet uit te hoeven houden in de woestijn.

Precies.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ik heb al een aantal keren contact gehad met deze leegte, maw 'ik' was er toen even niet.
Niet dat m.i. je daar naar moet streven, want dan wordt er weer een doel voorgehouden, een reden om door te gaan met de innerlijke strijd.
Leeg voel je je dan ook niet meer, maar je gaat wel door met zoeken naar wondermiddel tegen de leegte. Dan ben je weer vol, weer op weg.

Vergeef mij, die leegte, dat verdwijnen moet wel heel bijzonder zijn voor een ik-je......of zou het mogelijk zijn dat iets allerdaags bijzonder gemaakt wordt door een ik-je.

Ik verdwijn sowieso elke avond, soms ook overdag in de middag als ik moe is. Een paar uurtjes later wordt ik dan weer wakker en zeg hé ik was er even niet, lekker geslapen.

Gek hé ik hoef daar helemaal niet naar te streven, dat gebeurd gewoon wanneer ik daar behoefte aan heb. Tenzij ik om de een of andere reden last heb van slapeloosheid dan ontstaat de kans dat de reden waardoor ik in eerste instantie niet kon slapen naar de achtergrond verdwijnt omdat ik het drukker heb met streven naar slapen, dat lekkere.

Ja het is idd heel mysterieus dat verdwijnen.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Vergeef mij, die leegte, dat verdwijnen moet wel heel bijzonder zijn voor een ik-je......of zou het mogelijk zijn dat iets allerdaags bijzonder gemaakt wordt door een ik-je.

Ik verdwijn sowieso elke avond, soms ook overdag in de middag als ik moe is. Een paar uurtjes later wordt ik dan weer wakker en zeg hé ik was er even niet, lekker geslapen.

Gek hé ik hoef daar helemaal niet naar te streven, dat gebeurd gewoon wanneer ik daar behoefte aan heb. Tenzij ik om de een of andere reden last heb van slapeloosheid dan ontstaat de kans dat de reden waardoor ik in eerste instantie niet kon slapen naar de achtergrond verdwijnt omdat ik het drukker heb met streven naar slapen, dat lekkere.

Ja het is idd heel mysterieus dat verdwijnen.

Jij maakt er iets bijzonders van Vagebond, ik niet, het overkwam mij en ik streef er niet naar. IK eis het ook niet op.
Maar ik merk dat dit heel gevoelig ligt, dat je hier beter niet over kunt spreken.
Er zullen namelijk stenen naar je gegooid worden! (Net als vroeger)
Dat je nou daar de nadruk op moet leggen.

[Vagebond]

Von ik weet niet wat jij gelezen hebt maar ik zeg dat verdwijnen niks bijzonders is. Ieder mens verdwijnt dagelijks in elk geval 1 x en dat is wanneer we slapen.

Ik ervaar, net als velen met mij, het overgrootte gedeelte van de wereldbevolking bedoel ik daarmee, geen angst bij verdwijnen. In tegendeel, ik denk zelfs dat het overgrootste gedeelte van de wereldbevolking, mijzelf in begrepen, dat dagelijkse verdwijnen heerlijk vinden en niet zouden willen missen ook al kunnen we dat verdwijnen afhankelijk van de behoefte wel een poosje uitstellen.

Hoe zit dat met die gevoeligheid Von? Wil je zeggen dat het voor jou gevoelig ligt dat dat dagdagelijkse verdwijnen van de wereldbevolking niet zo bijzonder is als je voor jezelf wel zou wensen dat het zou zijn?
Bij mij ligt het onderwerp namelijk niet gevoelig dus bij mij kan het niet liggen, dat ter jouwe informatie.

Mss ben je wel jaloers op mij dat ik, zonder dat ik daar moeite of fratsen voor moet uithalen, dagelijks in elk geval 1x verschillende uren totaal verdwenen ben waar dat jou maar af en toe gebeurt, in elk geval niet dagelijks begrijp ik.

Ik weet dat niet hoor want volgens Blikje mis ik heel veel en kraam ik daarom onzin uit....Ze heeft natuurlijk volstrekt gelijk.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Als je het denken kunt overstijgen, vind er m.i. eenheid plaats op een heel ander niveau.
Ik heb al een aantal keren contact gehad met deze leegte, maw 'ik' was er toen even niet.
Niet dat m.i. je daar naar moet streven, want dan wordt er weer een doel voorgehouden, een reden om door te gaan met de innerlijke strijd.
Leeg voel je je dan ook niet meer, maar je gaat wel door met zoeken naar wondermiddel tegen de leegte. Dan ben je weer vol, weer op weg.

Waarom zijn "we" zo bang voor onze leegte? Doen "we" er alles aan om deze niet te hoeven voelen?
Misschien is de grondhouding van de ziel wel leegte, gemis en doen "we" er alles aan om die niet te voelen, en kun je aan die grondhouding niets veranderen.
Houden we ons overal aan vast, verliezen "we" ons in verstrooiing, om het maar niet uit te hoeven houden in de woestijn.

Von, ik check even of ik mogelijk herken wat je schrijft; die leegte is dat net als bv het voelen van een lege maag en dat je die van de honger weer vullen wilt?

Ik begrijp dat 'lege gevoel', 'gemis', 'dat bang', 'niet hoeven voelen' niet.

Voor mij is er niets zo lekker als de leegte, het ontbreken van dat 'ik-gevoel' (weet niet of ik wat jij daar over schreef juist vertaalt heb).

Ik krijg een beetje de indruk dat mensen bang zijn voor die leegte zoals ze als kind bang waren dat pappie of mammie niet in de buurt is, dat hun bescherming er niet is, wat ik nu ego/beschermingsmechanisme zou noemen.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Von ik weet niet wat jij gelezen hebt maar ik zeg dat verdwijnen niks bijzonders is. Ieder mens verdwijnt dagelijks in elk geval 1 x en dat is wanneer we slapen.

Ik ervaar, net als velen met mij, het overgrootte gedeelte van de wereldbevolking bedoel ik daarmee, geen angst bij verdwijnen. In tegendeel, ik denk zelfs dat het overgrootste gedeelte van de wereldbevolking, mijzelf in begrepen, dat dagelijkse verdwijnen heerlijk vinden en niet zouden willen missen ook al kunnen we dat verdwijnen afhankelijk van de behoefte wel een poosje uitstellen.

Hoe zit dat met die gevoeligheid Von? Wil je zeggen dat het voor jou gevoelig ligt dat dat dagdagelijkse verdwijnen van de wereldbevolking niet zo bijzonder is als je voor jezelf wel zou wensen dat het zou zijn?
Bij mij ligt het onderwerp namelijk niet gevoelig dus bij mij kan het niet liggen, dat ter jouwe informatie.

Mss ben je wel jaloers op mij dat ik, zonder dat ik daar moeite of fratsen voor moet uithalen, dagelijks in elk geval 1x verschillende uren totaal verdwenen ben waar dat jou maar af en toe gebeurt, in elk geval niet dagelijks begrijp ik.

Ik weet dat niet hoor want volgens Blikje mis ik heel veel en kraam ik daarom onzin uit....Ze heeft natuurlijk volstrekt gelijk.

Beste Vagebond, heb geen zin om hier serieus op in te gaan.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Von, ik check even of ik mogelijk herken wat je schrijft; die leegte is dat net als bv het voelen van een lege maag en dat je die van de honger weer vullen wilt?

Ik begrijp dat 'lege gevoel', 'gemis', 'dat bang', 'niet hoeven voelen' niet.

Voor mij is er niets zo lekker als de leegte, het ontbreken van dat 'ik-gevoel' (weet niet of ik wat jij daar over schreef juist vertaalt heb).

Ik krijg een beetje de indruk dat mensen bang zijn voor die leegte zoals ze als kind bang waren dat pappie of mammie niet in de buurt is, dat hun bescherming er niet is, wat ik nu ego/beschermingsmechanisme zou noemen.

Ik deel jouw mening in deze Bewustzijn, vindt de leegte heerlijk, maar ik denk dat de meesten dit niet zo ervaren.
Dat ze het angstvallig vinden, als een sprong in het duister.

[Vagebond]

Jammer dat je niet wat verder kijkt en de waarde niet ziet van wat ik schrijf Von, ik bedoel mijn schrijven namelijk zeer serieus.

Verdwijnen is niet eng, verdwijnen wordt eng gemaakt.

E.e.a. terug brengen naar normale proporties kan helpen de engheid er van af te halen. Iedereen slaapt dagelijks en in dat slapen verdwijnt het ik-je waarna het s'ochtens als het weer in de wereld is zegt:" wat heb ik lekker geslapen vannacht."

Bij slapeloosheid ( het ik-je blijft actief ) is bij de meeste mensen, die daar aan lijden, iets wezenlijk belangrijks aan de hand.

Ik begrijp natuurlijk best dat de parallel met het dagdagelijks slapen cq slapeloosheid en het verdwijnen cq aktief blijven van het ik-je gemakkelijk over het hoofd gezien kan worden, omdat het zo'n doodnormale zaak is.

Wanneer mensen bang zijn om te verdwijnen zou de parallel met slapen/slapeloosheid van dienst kunnen zijn want de meeste mensen, uitzonderingen daar gelaten, vinden op die manier verdwijnen op geen enkele wijze ook eng of vervelend ect.

Ik mag wel uitkijken nu want straks ben ik er nog de oorzaak van dat mensen die dit lezen niet meer durven te gaan slapen omdat ze dan verdwijnen naar een plek die vreselijk voor ze is of zo.

Wanneer het dan toch om bewustwording gaat...zou dit een leuke bewustwording kunnen zijn m.i.

Thanks dat je mijn aangeven zo op zijn waarde hebt weten te schatten. Ik zal de volgende keer weer met evenveel liefde behulpzaam zijn als jij mij behulpzaam bent in deze.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ik deel jouw mening in deze Bewustzijn, vindt de leegte heerlijk, maar ik denk dat de meesten dit niet zo ervaren.
Dat ze het angstvallig vinden, als een sprong in het duister.

Ja dat is wel jammer van die leegte, je kunt er niets mee, er valt niets te beschermen of in stand te houden, tis eigenlijk maar een saaie boel.

Je kunt hooguit nog tijdens de koffie tegen elkaar zeggen; wat heerlijke he die leegte, zal ik nog een bakkie voor je inschenken.

Iedereen is op zoek naar de leegte/de basis maar wil niet van dat zoeken/de zoeker/zijn eigen beeld af.

Wel zo prettig eigenlijk anders zou het wel vol in die leegte worden.

Wat (4 bovenstaande zinnen) 'plagerij' in het algemeen, meer niet.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Voor de rest maakt de hele discussie me weinig uit. Voor mij is de "energie" die ervan uit gaat (van welk onderwerp dan ook) veelzeggender dan de inhoud.