De waargenomen wereld

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Dit gedeelte is te compact voor mij. Ik kan het niet plaatsen en volgen. Misschien kan je de begrippen iets meer duiden.

Het reflectieve, persoonlijke bewustzijn is het bewustzijn van mensen die geen deugdelijk onderzoek hebben gedaan en nog in de illusie leven.

Het bewustzijn kan van nature alleen waarnemen. Doch binnen de geest is er ook een vormend bestanddeel. Dit bestanddeel doet gedachten en vormen ontstaan. Maar dit deel doet ook nog iets veel belangrijkers: het reflecteert op de waargenomen beelden en schept zo de illusie dat de waarnemer 'een ander' is dan hetgeen wat wordt waargenomen. In de reflectie ontstaat de ideeloze aanname dat er een zelf is. De gedachten over het zelf versterken verder het idee van een zelf.

De reflectie wordt vooral ondersteunt door emoties. De eenvoudigste methode om dit stukje te onderzoeken is door de desbetreffende emoties simpelweg te (aan)schouwen. Keuzeloos uiteraard, zonder oordeel over de eigen emoties. Emoties zoals jaloezie kunnen gewoon door het bewustzijn worden gezien voor wat het is. Gewoon letterlijk je emoties zien, verder niks.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Anna zegt hier iets fundamenteels voor het gedegen zelfonderzoek: het vertrekpunt is niet het zijnde (het subject, de mens) maar het Zijn.

Het Zijn is waarin alles bestaat. Door het bestaan van Zijn te bepalen kan het bestaan van de zijnden begrepen worden.
Het kleinste eencellige tot het oneindige universum bestaat IN het ondeelbaar Ene, het Zijn. Dit betekent dat er geen oorspronkelijke eenheid is waaruit de mens verdwenen is. Het Zijn heeft oorsprong noch einde.

Het vertrekpunt is en blijft het zijnde, het subject. Anna heeft het mis als zij dat beweert. Zoiets als Zijn bestaat zelfs helemaal niet. Hoe kun je nu iets onderzoeken wat er niet is?

Het zijnde waarnemend, denkend, willen en voelend subject dient van alle kanten onderzocht te worden. Dat is het enige vertrekpunt in zelfonderzoek.

Gedachten over het Ene zijn onnuttig zolang men nog niet tot Waarheid is gekomen. Dan maakt men het non-duale zichzelf intellectueel eigen. Dan is er de denker die het Ene tot denkobject maakt. Ik moet ernstig waarschuwen tegen een dergelijke dwaling. Zelfs beginnende onderzoekers dient duidelijk te worden gemaakt dat het Ene geen denkobject is.

Waarom? Het denken valt sowieso uiteen uiteen in de denker én de gedachte. (Denksubject en denkobject) Dat is een dualiteit.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Heeft de mens dan geen universele rechten die afdwingbaar zijn en dus meer zijn dan 'ze hebben hun belang'?

Neen.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Over welke ervaring spreek je als je zegt 'binnen de ervaring van Bewustzijn, Eenheid'?

Over het wat te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Er is zoveel dat ik niet begrijp van al die begrippen met hoofdletter. Dat ligt niet alleen aan de ontoereikendheid van mijn vermogens om te begrijpen maar het ligt ook in het nalaten van een klare begripsomschrijving.
Een groet, N.

Neen, het ligt enkel aan het blijven grijpen naar willen be-grijpen. Begrijpen heeft klare begripsomschrijvingen nodig. Begrijpen zit Realisatie in de weg.

Het is gelijkend aan dat je kan blijven zoeken naar de meest klare besschrijving van de smaak van een appel. Als je niet bijt in de appel, zal je de smaak nooit kennen. Smaak kennen gaat niet via klare begripsomschrijvingen.

Maar ik wil je niet tegen houden, ga zo ver in het willen be-grijpen, dat het grijpen vanzelf breekt. Als je er uit breekt, kunnen we elkaar ontmoeten in de smaak van "wat te zijn". En als dit op zijn beurt losgetalen is, is er gewoon "wat is", dat ervaring, "wat te zijn" en "wie te zijn" niet meer hoeft uit te sluiten, maar waar dan gewoon niet meer als Waarheid aan wordt vastgehouden. Dat is geen universeel recht van de mens, dat is universele Waarheid die geen rechten nog belangen heeft. De belangen en rechten gelden maar binnen de ervaring, en zijn dus universeel ook niet echt Waar.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het vertrekpunt is en blijft het zijnde, het subject. Anna heeft het mis als zij dat beweert. Zoiets als Zijn bestaat zelfs helemaal niet. Hoe kun je nu iets onderzoeken wat er niet is?

Het zijnde waarnemend, denkend, willen en voelend subject dient van alle kanten onderzocht te worden. Dat is het enige vertrekpunt in zelfonderzoek.

Nou, en het zijnde zou dan wel bestaan?

Dat is nu net wat onderzocht dient te worden: bestaat wat aan "jou" over komt, en dus lijkt te bestaan, wel echt? En bestaat de "jou" aan wie iets over komt, en dus lijkt te bestaan, wel echt?

De rest blijft hetzelfde: het zijnde waarnemend, denkend, willen en voelend subject dient van alle kanten onderzocht te worden en ook het Zijn, Bewustzijn, Eenheid, ... . Vertrekpunt is goed, van het vertrekpunt gelijk een conclusie maken niet.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Bassie dit draadje gaat over de waargenomen wereld en niet over het vinden van dezelfde wijze van spreken.
Het verschil tussen relatief en concreet is geen woordenstrijd maar een vertaalslag van de waargenomen wereld.

Je mag 'bestaan' best als relatief beschouwen en daarop je diepgaand onderzoek vestigen meer dan een beschouwing is het niet.

Wanneer ik zeg dat bestaan concreet is dan verwijst dat naar een fysieke een stoffelijke wijze in de aard van bestaan.
Dit concreet zijn is een verwijzing en geen beschouwing maar steunt op waarnemingen van de wereld. Ik ervaar de waargenomen wereld als concreet, als een fysieke ervaring.
Mijn uitleg van deze ervaring is relatief omdat ik niet alles uit mijzelf weet (uit de ervaring zelf) maar externe gegevens moet verzamelen om mijn waarnemingen aan te tonen.

Jammer dat je de vlucht vooruit neemt en je opsluit in wat voor jou diepgaand onderzoek is. Het is een gemiste kans om het begrippenkader voor gedegen zelfonderzoek klaar en duidelijk vast te stellen.
Hetzelfde willen spreken is voor mij een vorm van propaganda van het eigen gelijk. Dat is geen onderzoekhouding.
N.

Er is een wijze van spreken als in weten 'wat' men is en is is een wijze van spreken van mensen die daar nog niet zijn. Dat verklaart veel misvattingen tussen ons. Je bent tot dusver louter nog op intellectuele wijze bezig geweest en staat dus nog aan het begin van je onderzoek.

Alleen al het trachtten te begrijpen van de ander brengt al iets van onderzoek met zich mee.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Nou, en het zijnde zou dan wel bestaan?

Dat is nu net wat onderzocht dient te worden: bestaat wat aan "jou" over komt, en dus lijkt te bestaan, wel echt? En bestaat de "jou" aan wie iets over komt, en dus lijkt te bestaan, wel echt?

De rest blijft hetzelfde: het zijnde waarnemend, denkend, willen en voelend subject dient van alle kanten onderzocht te worden en ook het Zijn, Bewustzijn, Eenheid, ... . Vertrekpunt is goed, van het vertrekpunt gelijk een conclusie maken niet.

In het deugdelijk onderzoek gaan we nauwkeurig alle deelonderwerpen af.
Een term als 'Zijn' met een hoofdletter dient nergens toe.

In weten 'wat' men is, is er een duidelijk verschil tussen 'er zijn' en waargenomen zijn (de beelden). In het 'er zijn' bevinden we ons geheel en al in bewust-zijn. Vragen over 'jou' of 'ik' zijn daar domweg niet aan de orde.

Het Zijn als in een soort van verzameld Zijn is nergens te vinden. Kretologie van mensen die niet onderzoeken is het, ze vegen al het Zijn op één grote hoop en onderzoeken niks. Misschien roepen ze er ook nog bij: alles is één of alles is bewustzijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wat ben je toch een grappig kereltje, een grappig pottestampertje.

Die "jou", die "ik" is gewoon hetzelfde als "subject":

Voor jou wel begrijp ik inmiddels.

Ook dat "er zijn" is enkel terug te vinden binnen de ervaring, maar niet in "Wat is". "Wat is" is domweg geen ervaring.

Mocht je ooit komen tot weten 'wat' je bent, dan is er de vaststelling dat het 'er zijn' oorzakelijk is aan het geziene. Het 'er zijn' is verder nergens aan gekoppeld.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hoe kun je nu iets onderzoeken wat er niet is?

Alles wijst naar het ZELF en toch wordt het niet gezien.
Indirect door

Ooit kreeg mijn vader in zijn opleiding als rechercheur de vraag voorgelegd hoe je de voormalige aanwezigheid van een schilderij kon bewijzen. Dat vond ik een makkelijke want er tekent zich doorgaans een vale plek door inwerking van licht en lucht (sigarettenrook) op de muur af die aangeeft dat daar iets moet zijn geweest. Een gaatje voor het haakje midden boven bevestigd vervolgens dat het om een schilderij moet hebben gehandeld.

Hoe verklaar je de aanwezigheid van een zwart gat ? Wel aan de vreemde gestalten van omliggende planeten. Deze lijken ergens door te worden aangetrokken zodat de eigenlijk baan die ze moeten gaan wordt vervormd.

Hoe bewijs je het niet bestaan van iets? Dat moet dan toch ook een koud kunstje zijn. Hoe kom je er bijvoorbeeld achter dat jij helemaal niet bestaat terwijl alles het tegendeel bewijst.

verschillen in de waarnemingen te vergelijken kan dat.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Mocht er ooit Realisatie zijn dat 'er zijn', ook al is het oorzakelijk aan het geziene en verder nergens aan gekoppeld, net als wat 'je' bent nog steeds een (subjectieve) ervaring is...

Dat spreekt voor zich, als verschijning in deze wereld ben en blijf ik een subjectieve waarnemer. Ik neem nu in Nederland waar vanuit mijn eigen verschijning en niet in een ander land vanuit een andere verschijning.

Waar ik het heb over 'er zijn' spreek ik over het teruggenomen bewustzijn.
Dwz: bewustzijn welke niet met de zintuigen waarneemt.
Alleen vanuit teruggenomen bewustzijn kan men weten 'wat' te zijn.
Dat is een bewustzijn wat niet aan de lichamelijke ervaring is gekoppeld.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Alles wijst naar het ZELF en toch wordt het niet gezien.
Indirect door verschillen in de waarnemeningen te vergelijken kan dat

Het 'zelf' is vermeend: het vormende gedeelte van de geest heeft zichzelf een zelf gevormd.

Waar ik op reageerde is het 'Zijn' waar sommige users op vastgrijpen. Door Zijn als dusdanig voor te stellen slaat men gemakzuchtig een groot deel van het onderzoek over.

Vergelijk het onderzoek van een auto. Om een auto te bespreken zeggen we niet: "alles is auto". Nee, dan bespreken we de functies van de wielen, de remmen enz.

Het onderzoek dient vooral grondig te gebeuren, dus ik neem geen genoegen met termen welke naar het geheel lijken te verwijzen.

Het 'zijn' is verdeeld over de fysieke vormen en zelfs al zouden ze allen weten 'wat' te zijn, dan nog is het 'zijn' verdeeld over die vormen. Dan zouden ze allen spreken over 'er zijn' hetgeen identiek is. Alle fysieke vormen immers nemen zowel waar als dat ze vorm zijn.

Het onderzoek kan geen andere uitkomst hebben dan dat 'Zijn' zowel gedeeld is als één geheel. Paradox. Deze paradox kan alleen opgelost met de realisatie van niet-zijn (niet-zelf). Men trekt het eigen 'zijn' uit het geheel.