Dood

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Nadje, liefje van me, het gaat niet om bevrijden, afscheid, vrede mee hebben, etc.

Tuurlijk is/lijkt dat wel zo gezien vanuit het ego/afhankelijkheid/nietheelheid maar het blijft een roeren in de brij/het ego.

Als er daadwerkelijk gezien/gevoeld wordt dat enkel de nietheelheid/afhankelijkheid/oude-energie zorgt voor al die belevingen/ervaringen van afscheid, vrede mee hebben, etc dan kan die afhankelijkheid/nietheelheid/etc oplossen en dan zal er niet zoiets meer bestaan/voorkomen als ergens vrede mee hebben, afscheid, verdriet en meer van die reut, toch?

Waar het uiteindelijk om gaat is dat je/de mens duidelijk het verschil gaat zien/voelen tussen heelheid en afhankelijkheid.

Er is heelheid of afhankelijkheid.

Er is in het moment zitten of in het verleden.

In het moment bestaat er niet zoiets de beleving van afscheid, vrede mee hebben, iets verwerken, etc.

Het enige waar we ons van kunnen bevrijden/kunnen doorzien is het zelfbeeld/oude energie.

In fases kan roeren zijn nut hebben maar hoe eerder de stap van hoofd naar werkelijkheid gezet kan worden, hoe beter.

Realisatie is enkel dat dat beroemde/beruchte JE verdampt is.

Is er geen JE meer waar zou JE dan vrede mee kunnen hebben.

Geen JE is 'vrede'.

Toch?

Om met je laatste vraag te beginnen, daar lopen de meningen nogal over uiteen. Ben op dit moment bezig met het boek van Suzanne Segal, elders op het forum al aangehaald, die haar toestand van ik (ego)loosheid beschrijft en die verre van vredig te noemen valt. Afscheid, verdriet en al dergelijke zaken blijven zich ongehinderd voordoen. Ook zonder ik. Althans volgens Suzanne, die later door de "groten der aarde" te weten, Jean Klein, Andrew Cohen, Gangaji en Ramana Maharshi , als verlicht wordt bestempeld.

Waar het nu eigenlijk om gaat, of zou moeten gaan, ik heb eerlijk gezegd geen idee. Het is natuurlijk ook een vraag die enkel interessant is voor een JE. En dat geldt ook voor het antwoord. Wat ik kan zien is dat er zich van alles in "mijn" leven voordoet, mooie dingen, nare dingen, ik kan zien hoe alles zich volgens bepaalde cycli lijkt te voltrekken en ik kan dat alles vanaf een bepaalde afstand gade slaan.

Ik leef met het gegeven dat het leven zich door mij voltrekt en in de wetenschap of overtuiging dat ik niet degene ben die aan de touwtjes trekt. Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat er niks te doen valt. Wat (in mijn optiek) gedaan kan worden is steeds opnieuw de aandacht richten op de achtergrond, zodat er steeds gepaste afstand blijft van de persoon. Noem het maar een soort van identificatie met de achtergrond. En voor MIJ als persoon maakt dat, dat ik het leven onbevangen(er) tegemoet kan treden, zowel de prettige als de nare dingen kan omarmen en meer vrede ervaar met mezelf en mijn omgeving. En voor MIJ gaat het daarom.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

En voor MIJ gaat het daarom.

Nadje, daar was ik al bang voor.

[Ogenblik-sem]

Kan niet.
Jij voelt geen angst meer.

Niks.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Nadje, daar was ik al bang voor.

Ja, en ik was al bang dat jij daar bang voor was.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Nadje, liefje van me, het gaat niet om bevrijden, afscheid, vrede mee hebben, etc.

Tuurlijk is/lijkt dat wel zo gezien vanuit het ego/afhankelijkheid/nietheelheid maar het blijft een roeren in de brij/het ego.

Als er daadwerkelijk gezien/gevoeld wordt dat enkel de nietheelheid/afhankelijkheid/oude-energie zorgt voor al die belevingen/ervaringen van afscheid, vrede mee hebben, etc dan kan die afhankelijkheid/nietheelheid/etc oplossen en dan zal er niet zoiets meer bestaan/voorkomen als ergens vrede mee hebben, afscheid, verdriet en meer van die reut, toch?

Waar het uiteindelijk om gaat is dat je/de mens duidelijk het verschil gaat zien/voelen tussen heelheid en afhankelijkheid.

Er is heelheid of afhankelijkheid.

Er is in het moment zitten of in het verleden.

In het moment bestaat er niet zoiets de beleving van afscheid, vrede mee hebben, iets verwerken, etc.

Het enige waar we ons van kunnen bevrijden/kunnen doorzien is het zelfbeeld/oude energie.

In fases kan roeren zijn nut hebben maar hoe eerder de stap van hoofd naar werkelijkheid gezet kan worden, hoe beter.

Realisatie is enkel dat dat beroemde/beruchte JE verdampt is.

Is er geen JE meer waar zou JE dan vrede mee kunnen hebben.

Geen JE is 'vrede'.

Toch?

Voordat je kunt beseffen dat het nergens om gaat gaat het nog ergens om. Daar zijn tegenstellingen voor om te beseffen dat ze samen de eenheid vormen. En het niet helpt een kant van de heelheid te bestrijden.

Bij tegenstelling is er geen of of maar en en, want ze zijn er beide nog, zolang het niet een pot nat is opgelost. En zolang je (nog) kunt/wilt/moet zeggen, dat het daar niet om gaat, gaat het er nog wel om.

Anders was het niet nodig om er nog maar een woord vuil aan te maken. Dus hoe los je dat nou op en wordt je daar echt bewust van zonder in een kringetje rond te blijven draaien. Gewoon dwars doorheen gaan, om het achter je te kunnen laten. Dan komt de heelheid naar boven borrelen oftewel
lost het allemaal daarin op.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dus hoe los je dat nou op en wordt je daar echt bewust van zonder in een kringetje rond te blijven draaien.

Kijk dat zijn nog eens goede vragen.

Een mens die dit soort vragen stelt, nou die komt er wel.

De vraag getuigt al van een bepaalde bewustheid.

Even enkel voor mijn Semmetje; bewustheid ligt bij Appie in het onderste vak , rechts naast de houdbare melk. Wel even door de knieen dus of goed achterom kijken.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Kijk dat zijn nog eens goede vragen.

Een mens die dit soort vragen stelt, nou die komt er wel.

De vraag getuigt al van een bepaalde bewustheid.

Even enkel voor mijn Semmetje; bewustheid ligt bij Appie in het onderste vak , rechts naast de houdbare melk. Wel even door de knieen dus of goed achterom kijken.

Het duizelt mij vaak bij dit soort vragen alsof je wegzinkt in de leegte.
Zag vandaag een stukje film over een ziek jongetje welke bang was zo ver en snel voorbij het heelal te vliegen dat hij bang was om nergens meer te zijn. Zij vriend gaf hem zijn "stinkschoen" zodat hij kon beseffen dat hij dan nog gewoon bij zijn vriend was.

Zo een soort gevoel maar zonder die angst en gewoon opgelost.
Figuurlijk en letterlijk. Alle tegenstellingen opgelost in die heelheid.
Als je dat in de praktijk leeft, zou je vanzelfsprekend alle (pijn) grenzen van elkaar en alle levenden wezens niet overschrijden en toch je eigen ding kunnen doen en leven vanuit een soort vanzelfsprekende harmonie. En ik weet gewoon dat deze er is, ervaar deze vaak ook al, maar (nog) niet altijd.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Even enkel voor mijn Semmetje; bewustheid ligt bij Appie in het onderste vak , rechts naast de houdbare melk. Wel even door de knieen dus of goed achterom kijken.

??????

Jij denkt zeker: 'Keen is weg, nu is het mijn kans om eens onbegrijpelijk te schrijven!"

..Maar dan op z'n Aarts.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het duizelt mij vaak bij dit soort vragen alsof je wegzinkt in de leegte.
Zag vandaag een stukje film over een ziek jongetje welke bang was zo ver en snel voorbij het heelal te vliegen dat hij bang was om nergens meer te zijn. Zij vriend gaf hem zijn "stinkschoen" zodat hij kon beseffen dat hij dan nog gewoon bij zijn vriend was.

Zo een soort gevoel maar zonder die angst en gewoon opgelost.
Figuurlijk en letterlijk. Alle tegenstellingen opgelost in die heelheid.
Als je dat in de praktijk leeft, zou je vanzelfsprekend alle (pijn) grenzen van elkaar en alle levenden wezens niet overschrijden en toch je eigen ding kunnen doen en leven vanuit een soort vanzelfsprekende harmonie. En ik weet gewoon dat deze er is, ervaar deze vaak ook al, maar (nog) niet altijd.

Ach Ulla, altijd is ook maar een woord.

Al 1 tel zo leven zoals je schrijft is al een wonder op zich en dat wonder doet zichzelf.

Dankzij jou heb ik weer hoop in de mensheid (ik overdrijf een beetje tot veel hoor maar toch).

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

??????

Jij denkt zeker: 'Keen is weg, nu is het mijn kans om eens onbegrijpelijk te schrijven!"

..Maar dan op z'n Aarts.

Keen weg? Vrijwillige opname toch gelukt? of een ijsberg van te dicht bij gezien?

Eens onbegrijpelijk?

Zou er ooit iets begrepen worden of iets begrijpelijks tussen zitten dan?

????????