Dood

[Nadje]

Ieder moment gaat er weer iets of iemand dood. Het moment zelf gaat dood. Het leven bestaat uit afscheid nemen, van mensen, dieren, dingen, omstandigheden, om ruimte te maken voor het nieuwe, het onbekende.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic beoog. Vandaag geconfronteerd met ziekte, ouderdom, de dood. Afscheid nemen van mensen die je dierbaar zijn, door omstandigheden en de dood.

Mensen die ik vandaag heb moeten vertellen dat ik ze niet langer hulp kan bieden omdat de gemeente de kraan dicht draait. Een dierbare vriend bezocht in het ziekenhuis, waar hij dit weekend spoorslags is opgenomen, en een andere goede vriend getroost, omdat zijn vader vannacht is overleden.
Nathan/Frog die hier afscheid heeft genomen, omdat wij hier besloten hebben afscheid te nemen van de mevrouw wiens naam we niet mogen noemen. Rennie die overweegt om afscheid te nemen van Keen, om redenen die hij elders heeft uitgelegd. Hij overweegt een (tijdelijk) afscheid van het forum, time out. Danique die afscheid heeft genomen van haar getriggerdheid en haar verzet. Keen heeft afscheid genomen van Noorwegen en zo kan ik nog wel even door gaan.

Aan alles komt (een keer) een eind. En alles begint ook weer opnieuw.
Er is geraaktheid. Met het verleden, met pijn, met droefenis. Er is geraaktheid door ontroering, door schoonheid, door liefde. Er is geraaktheid met een idee over de toekomst, er is angst en bezorgdheid.

Ik schrijf zomaar wat op, wat er in me opkomt. Ik wil het blijkbaar even kwijt. Geen doel in het bijzonder.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ieder moment gaat er weer iets of iemand dood. Het moment zelf gaat dood. Het leven bestaat uit afscheid nemen, van mensen, dieren, dingen, omstandigheden, om ruimte te maken voor het nieuwe, het onbekende.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic beoog. Vandaag geconfronteerd met ziekte, ouderdom, de dood. Afscheid nemen van mensen die je dierbaar zijn, door omstandigheden en de dood.

Mensen die ik vandaag heb moeten vertellen dat ik ze niet langer hulp kan bieden omdat de gemeente de kraan dicht draait. Een dierbare vriend bezocht in het ziekenhuis, waar hij dit weekend spoorslags is opgenomen, en een andere goede vriend getroost, omdat zijn vader vannacht is overleden.
Nathan/Frog die hier afscheid heeft genomen, omdat wij hier besloten hebben afscheid te nemen van de mevrouw wiens naam we niet mogen noemen. Rennie die overweegt om afscheid te nemen van Keen, om redenen die hij elders heeft uitgelegd. Hij overweegt een (tijdelijk) afscheid van het forum, time out. Danique die afscheid heeft genomen van haar getriggerdheid en haar verzet. Keen heeft afscheid genomen van Noorwegen en zo kan ik nog wel even door gaan.

Aan alles komt (een keer) een eind. En alles begint ook weer opnieuw.
Er is geraaktheid. Met het verleden, met pijn, met droefenis. Er is geraaktheid door ontroering, door schoonheid, door liefde. Er is geraaktheid met een idee over de toekomst, er is angst en bezorgdheid.

Ik schrijf zomaar wat op, wat er in me opkomt. Ik wil het blijkbaar even kwijt. Geen doel in het bijzonder.

Alleen even een warme omarming en een dikke KiSs

Ik voel je/me zo op dit moment, als één geheel, terwijl ik je lees.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Alleen even een warme omarming en een dikke KiSs

Ik voel je/me zo op dit moment, als één geheel, terwijl ik je lees.

En dan is er nu, door jouw bericht, geraaktheid door ontroering. Kippenvel, haren overeind. Dankjewel lieve Moi. KiSs terug.

[Maria]

Lieve Nada, ook van mij een KiSs voor jou.

[Nadje]

Dankjewel Maria. Ik bedenk me zojuist dat het forum alleen al in die zin voor mij een waarde vertegenwoordigt, namelijk dat ik me hier thuis voel. Mezelf kan en mag zijn. Me gesteund en geliefd en gehoord kan voelen. Mijn momenten mag delen. Wil delen. En er ook willen/kunnen zijn voor een ander, als die die behoefte heeft. Ook boos mag zijn of onrechtvaardig, maar ook verdrietig en onbegrepen. Of zoals nu, soms moeite hebben met thema afscheid nemen en tegelijkertijd te beseffen dat afscheid nemen niet echt bestaat. Dank je Marco. En dan zijn er nog mensen die durven beweren dat een virtuele kus, glimlach, bloemetje of hugg niet van waarde zou zijn. Nou, die mensen hebben er dan mooi niks van begrepen. Sukkels!

[Rob]

Ik was er vandaag ook mee bezig, met de dood. We hebben ooit eens afgesproken om te zorgen dat we alle mogelijk belangrijke zaken op een rijtje hebben, voor het geval een van ons zou overlijden. Van sterfgevallen die we in onze omgeving hebben meegemaakt is dat voor de nabestaanden wel zo prettig. Dat de administratie op orde is, dat er een adressenlijstje is, en dat er misschien iets van wens is opgeschreven over de uitvaart. Voor mij is dat laatste niet heel erg van belang. Ik vind dat de nabestaanden toch vooral zelf invulling moeten kunnen geven aan het afscheid. Maar dat de praktische zaken geregeld zijn, dat is wel handig. Vandaag was er een aanleiding om eens een begin te maken met dat verzamelen van die gegevens. Maar dan komt toch ook het gevoel op bezig te zijn met een soort afscheid of nalatenschap. De gedachte was iig dat als ik deze klus geklaard heb, dat ik dan met een gerust hart kon gaan. Merkwaardige beleving is dat. En dat terwijl de werkelijkheid is dat we op elk willekeurig moment zomaar de laatste adem kunnen uitblazen.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik was er vandaag ook mee bezig, met de dood. We hebben ooit eens afgesproken om te zorgen dat we alle mogelijk belangrijke zaken op een rijtje hebben, voor het geval een van ons zou overlijden. Van sterfgevallen die we in onze omgeving hebben meegemaakt is dat voor de nabestaanden wel zo prettig. Dat de administratie op orde is, dat er een adressenlijstje is, en dat er misschien iets van wens is opgeschreven over de uitvaart. Voor mij is dat laatste niet heel erg van belang. Ik vind dat de nabestaanden toch vooral zelf invulling moeten kunnen geven aan het afscheid. Maar dat de praktische zaken geregeld zijn, dat is wel handig. Vandaag was er een aanleiding om eens een begin te maken met dat verzamelen van die gegevens. Maar dan komt toch ook het gevoel op bezig te zijn met een soort afscheid of nalatenschap. De gedachte was iig dat als ik deze klus geklaard heb, dat ik dan met een gerust hart kon gaan. Merkwaardige beleving is dat. En dat terwijl de werkelijkheid is dat we op elk willekeurig moment zomaar de laatste adem kunnen uitblazen.

Ik bemerk hierin dat er een ingetogenheid en diepe roerloze grond (waarvan sprake is ergens hier op een ander draadje),aanwezig is en ervaar zowaar bijna fluisterende woorden, die de schoonheid laten horen van waar het nu werkelijk om draait.
Het gekke is dat ik dat niet in de letters vind, maar door de letters ervaar van waaruit ze gesproken worden.
Dank jullie wel voor die diepe verwoording, die raakt en me doet beseffen dat ik leef.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

En dat terwijl de werkelijkheid is dat we op elk willekeurig moment zomaar de laatste adem kunnen uitblazen.

Juist daarom. Daar kun je je niet echt op voorbereiden, maar de praktijk leert dat je je, wanneer er een dierbare is gestorven, per direct met allerhande praktische zaken moet bezighouden en de tijd om e.e.a. te organiseren zeer beperkt is. Als de praktische zaken goed geregeld zijn, kun je je volle aandacht richten op het afscheid an sich. Dan kan daar ruimte voor komen. En kun je een afscheid organiseren waar je (achteraf) vrede mee kunt hebben en goed op kunt terugkijken. Je wilt geen mensen vergeten uit te nodigen en die zodoende de kans ontnemen om afscheid te nemen. Je wilt niet alle muziekwinkels moeten opbellen om dat ene, speciale nummer, op te zoeken en je wilt je niet druk maken over de kosten van de begrafenis en over wat er wel en/of niet verzekerd is en tegen welk bedrag. En dan wil je ook nog graag dat de nabestaanden goed verzorgd achterblijven en in harmonie met elkaar verder leven. Daar mag je godverdomme best eens over nadenken. Na mij de zondvloed, is dan wel een erg gemakkelijke escape.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Ik bemerk hierin dat er een ingetogenheid en diepe roerloze grond (waarvan sprake is ergens hier op een ander draadje),aanwezig is en ervaar zowaar bijna fluisterende woorden, die de schoonheid laten horen van waar het nu werkelijk om draait.
Het gekke is dat ik dat niet in de letters vind, maar door de letters ervaar van waaruit ze gesproken worden.
Dank jullie wel voor die diepe verwoording, die raakt en me doet beseffen dat ik leef.

KiSs

(ik zoen even mee, een aangename bezigheid waar vandaag elders een begin mee is gemaakt en omdat ik vind dat er meer gezoend moet worden ...)

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Ik bemerk hierin dat er een ingetogenheid en diepe roerloze grond (waarvan sprake is ergens hier op een ander draadje),aanwezig is en ervaar zowaar bijna fluisterende woorden, die de schoonheid laten horen van waar het nu werkelijk om draait.
Het gekke is dat ik dat niet in de letters vind, maar door de letters ervaar van waaruit ze gesproken worden.
Dank jullie wel voor die diepe verwoording, die raakt en me doet beseffen dat ik leef.

Ik snap dat het jou raakt Moi. Jij hebt je portie wel gehad. Voor één mensenleven. En ik heb altijd bewondering voor de manier waarop jij je kruis toch maar steeds weet te dragen. Daar heb ik diep respect voor. En dat meen ik. Mijn gedachten gaan nu weer even naar je dochters en kleinkinderen uit. Welk een diep verdriet.

En de machteloosheid om je dierbaren hiertegen te kunnen beschermen. Dat is het grootste verdriet. Denk ik. Ik heb zelf geen kinderen. En daar ben ik innig dankbaar voor omdat ik ten enemale die kracht, die je nodig hebt om je hierdoor heen te slaan, ontbeer. Maar ja, mijn kracht ligt weer op een ander vlak. Maar petje af voor jou Moi, dat wou ik ook maar 's even gezegd hebben.