Dood

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Keen weg? Vrijwillige opname toch gelukt? of een ijsberg van te dicht bij gezien?

Ja zeker, Keen is weg.
Keen is van z'n achtertuintje naar z'n voortuintje aan het trekken.

Eens onbegrijpelijk?

Zou er ooit iets begrepen worden of iets begrijpelijks tussen zitten dan?

????????

Idd. who cares?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Idd. who cares?

I do. Take care.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ieder moment gaat er weer iets of iemand dood. Het moment zelf gaat dood. Het leven bestaat uit afscheid nemen, van mensen, dieren, dingen, omstandigheden, om ruimte te maken voor het nieuwe, het onbekende.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic beoog. Vandaag geconfronteerd met ziekte, ouderdom, de dood. Afscheid nemen van mensen die je dierbaar zijn, door omstandigheden en de dood.

Mensen die ik vandaag heb moeten vertellen dat ik ze niet langer hulp kan bieden omdat de gemeente de kraan dicht draait. Een dierbare vriend bezocht in het ziekenhuis, waar hij dit weekend spoorslags is opgenomen, en een andere goede vriend getroost, omdat zijn vader vannacht is overleden.
Nathan/Frog die hier afscheid heeft genomen, omdat wij hier besloten hebben afscheid te nemen van de mevrouw wiens naam we niet mogen noemen. Rennie die overweegt om afscheid te nemen van Keen, om redenen die hij elders heeft uitgelegd. Hij overweegt een (tijdelijk) afscheid van het forum, time out. Danique die afscheid heeft genomen van haar getriggerdheid en haar verzet. Keen heeft afscheid genomen van Noorwegen en zo kan ik nog wel even door gaan.

Aan alles komt (een keer) een eind. En alles begint ook weer opnieuw.
Er is geraaktheid. Met het verleden, met pijn, met droefenis. Er is geraaktheid door ontroering, door schoonheid, door liefde. Er is geraaktheid met een idee over de toekomst, er is angst en bezorgdheid.

Ik schrijf zomaar wat op, wat er in me opkomt. Ik wil het blijkbaar even kwijt. Geen doel in het bijzonder.

Ik weet nog dat mijn vader dood ging. Wat een mooie tijd was dat. Het sterfbed en het sterven zelf is heel bijzonder. Omdat je het ook zelden van dichtbij meemaak. Mn vader en ik waren op geen enkel punt nog dualistisch. We hadden alles gezegd, we namen elkaar niets meer kwalijk zo dat er ooit al geweest was. Ik heb hem zelf nog mede afgelegd. Nu hij niet meer in leven is besef ik dat hij mn eerste leermeester was. Ik begreep allerlei zaken niet van hem. Maar door het "voorleven" is het mij duidelijk geworden?

Ik ben hem en hij is mij. Hij is niet dood, hij leeft.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik was er vandaag ook mee bezig, met de dood. We hebben ooit eens afgesproken om te zorgen dat we alle mogelijk belangrijke zaken op een rijtje hebben, voor het geval een van ons zou overlijden. Van sterfgevallen die we in onze omgeving hebben meegemaakt is dat voor de nabestaanden wel zo prettig. Dat de administratie op orde is, dat er een adressenlijstje is, en dat er misschien iets van wens is opgeschreven over de uitvaart. Voor mij is dat laatste niet heel erg van belang. Ik vind dat de nabestaanden toch vooral zelf invulling moeten kunnen geven aan het afscheid. Maar dat de praktische zaken geregeld zijn, dat is wel handig. Vandaag was er een aanleiding om eens een begin te maken met dat verzamelen van die gegevens. Maar dan komt toch ook het gevoel op bezig te zijn met een soort afscheid of nalatenschap. De gedachte was iig dat als ik deze klus geklaard heb, dat ik dan met een gerust hart kon gaan. Merkwaardige beleving is dat. En dat terwijl de werkelijkheid is dat we op elk willekeurig moment zomaar de laatste adem kunnen uitblazen.

Eigenlijk zou het veel beter zijn als de nabestaanden handelen in de geest van de overledenen. Dat ze het zelf invullen. Ik denk er over om zoveel mogelijk verwarring te zaaien daaromtrent. Zodat mijn nabestaanden wel gedwongen zijn om zelf wat te bedenken. En Niets zag dat het goed was...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ieder moment gaat er weer iets of iemand dood. Het moment zelf gaat dood. Het leven bestaat uit afscheid nemen, van mensen, dieren, dingen, omstandigheden, om ruimte te maken voor het nieuwe, het onbekende.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic beoog. Vandaag geconfronteerd met ziekte, ouderdom, de dood. Afscheid nemen van mensen die je dierbaar zijn, door omstandigheden en de dood.

Mensen die ik vandaag heb moeten vertellen dat ik ze niet langer hulp kan bieden omdat de gemeente de kraan dicht draait. Een dierbare vriend bezocht in het ziekenhuis, waar hij dit weekend spoorslags is opgenomen, en een andere goede vriend getroost, omdat zijn vader vannacht is overleden.
Nathan/Frog die hier afscheid heeft genomen, omdat wij hier besloten hebben afscheid te nemen van de mevrouw wiens naam we niet mogen noemen. Rennie die overweegt om afscheid te nemen van Keen, om redenen die hij elders heeft uitgelegd. Hij overweegt een (tijdelijk) afscheid van het forum, time out. Danique die afscheid heeft genomen van haar getriggerdheid en haar verzet. Keen heeft afscheid genomen van Noorwegen en zo kan ik nog wel even door gaan.

Aan alles komt (een keer) een eind. En alles begint ook weer opnieuw.
Er is geraaktheid. Met het verleden, met pijn, met droefenis. Er is geraaktheid door ontroering, door schoonheid, door liefde. Er is geraaktheid met een idee over de toekomst, er is angst en bezorgdheid.

Ik schrijf zomaar wat op, wat er in me opkomt. Ik wil het blijkbaar even kwijt. Geen doel in het bijzonder.

Nadje.. (M.. F...) is dood.

Gecondoleerd Rob.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Nadje.. (M.... F....) is dood.

Gecondoleerd Rob.

Het is blijkbaar al weer een tijdje geleden (18 december 2018) maar inderdaad.

Sterkte alsnog met het verlies Rob.

[Vagebond]

Ja ik wist het ook al, kwam bij mij nogal binnen eigenlijk. Nooit meer Nadje....
Iedere keer wanneer ik haar naam in de afgelopen dagen voorbij zag komen ging er een 💋-je naar boven en nog steeds.

Nadje zou zeggen:' je zou dat ook eens niet doen, ik heb notabene jou persoonlijk draadje voor jou geopend...💋

......

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Nadje.. (M.. F...) is dood.

Gecondoleerd Rob.

Stil in deze woorden. Zomaar wezenloos.
Een groet Rob

[Iona]

Ik heb Nadje enkele jaren op dit forum gelezen, in de winkel heb ik haar gesproken, naar het interview met Rob geluisterd. Een zeer levendige vrouw. Niet te vatten dat ze er niet meer is.
Rob alle sterkte met het verlies van M..

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Nadje.. (M.. F...) is dood.

Gecondoleerd Rob.

Via via werd ik geïnformeerd dat dit op het forum staat. Dat wist ik niet.
Het staat er nogal bruut, vind ik, ook met haar volledige naam
terwijl ze altijd onder een alias heeft geschreven hier.

Maar het klopt, Marion is in december 2018 overleden, na een ziekte van 3 maanden.

Hoewel het inmiddels meer dan een jaar geleden is,
is het verlies intens en het verdriet groot.
Ik mis haar nog iedere dag.

Dank voor het medeleven.