Hebben we wel of geen vrije wil.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Hoi Vagebond, m.i. dringt de Bron niets op, de Bron IS alleen maar. Dus aan jou de vraag wie dan die opdringer is?

Volgens mij had ik op die vraag al antwoord gegeven Von.

Lees de onderstaande zin in vraagvorm nog even door

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Misschien ligt er wel een obstakel in de stroom van vanuit de bron waardoor ergens zoiets als opdringen ervaren wordt?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Lig je hier nou uit vrije wil zo te ouwehoeren?

NEEN! Want jij kunt niet anders!
Dat zit in je DNA.

Ik zal er even voor gaan zitten, ik wil niet maar dat verdomde DNA.

Bij voldoende bewustheid, hoge energietrilling kun je zelfs je DNA wijzigen maar dat is een ander verhaal.

Tegen het algemeen;

Als de gedachte geen vrije wil te hebben er voor zorgt dat je het leven totaal aangaat, je niets in de weg staat, er geen wrijving meer is in het leven dan zou ik maar naar die gedachte luisteren.
Maar als de gedachte je beperkt, een reden is om je angst niet te doorleven dan zou ik mezelf maar verhangen want een leven heb/had je dan toch al niet.

Stelletje stomme varkens, getsie ik heb toch zoveel moeite gedaan het vorige niet te schrijven maar het lukte niet.

Als je nu het gevoel had dat ik met 'stelletje domme varkens' iets anders bedoelde dan die beesten die hier bij mij thuis rondlopen dan kun je daar niets aan doen, allemaal DNA of TNO.

Zou Hitler het eigenlijk ook niet gewild hebben, mogen we die goede man wel weer in ere herstellen, ach ik verwar weer wat zaken, ig haabe s nigt gewoest.

Okay, ik verander mijn DNA effe en hou er over op, een ieder moet het maar lekker voor zichzelf uitleven. Mij houdt het onderwerp me niet bezig.

[Ogenblik-sem]

http://zelfkennisforum.nl/showpost.p...0&postcount=59

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Volgens mij had ik op die vraag al antwoord gegeven Von.

Lees de onderstaande zin in vraagvorm nog even door

Ik vind dat geen antwoord op de vraag.
Dus sorry dat ik dat niet als antwoord gezien heb.
Wie ervaart het dan als opdringen en wat of wie is de oorzaak van het obstakel?
Hebben we hier weer met twee te maken?

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Pardon?

Ik wil die vraag helemaal niet stellen.
Die dringt zich gewoon, ongevraagd op.
De gluiperd!

Tja, en zo kan het gebeuren dat je ooit uitkomt bij waar het eigenlijk begint, namelijk :

"Ik wil(de) helemaal geen -aards- leven (geboren worden en sterven). Het leven dringt zich gewoon, ongevraagd, op zoals de dood zich (eens) zal "opdringen". De gluiperd(s)!"

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Maar juist omdat het dat maar nooit kon klaarspelen, althans niet tot volle tevredenheid van "die anderen," was er wel voortdurend het idee dat IK zou moeten veranderen.

Laat dat idee dan voor eens en voor altijd varen; het werd je immers "opgedrongen" door (de gedachten/verwachtingen van) anderen BUITEN jezelf (= afgescheiden) en kwam niet echt UIT jezelf (= verbonden), zelfs al heb je dat idee blijkbaar ooit als "waar(heid)" aanvaard.
Houd stand (blijf in je stand-punt staan) tot je VOELT dat er van binnenuit beweging "gevraagd" wordt. Komt die vraag niet, dan is dat gewoon zo...

Alles gaat zoals het gaat...

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

De lust tot leven verdween bij mij dus juist door het idee van de vrije wil!
Er moest immers met mij toch wel iets GOED MIS zijn omdat ik die vrije wil maar niet ingezet kreeg waar ik 'm hebben wilde!
Dat leidde tot schuld, niet goed genoeg zijn, enz. enz.

Jij hebt blijkbaar geloof gehecht aan het idee dat er iets GOED MIS moest zijn met jou omdat je die wil niet ingezet kreeg waar ANDEREN hem hebben wilden.

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Ja...wat deed ik hier eigenlijk??
Ik had 't recht tot leven niet eens met zo'n slappe vrije wil!

't Leven zélf "denkt" daar blijkbaar toch anders over want je bent er, levend en wel!

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ik vind dat geen antwoord op de vraag.
Dus sorry dat ik dat niet als antwoord gezien heb.
Wie ervaart het dan als opdringen en wat of wie is de oorzaak van het obstakel?
Hebben we hier weer met twee te maken?

Volgens Blikje wel schijnt ( zie post # 40)

Wat betreft je eerste vraag:

Wij zijn zelf de oorzaak en het gevolg en zijn dat vervolgens vergeten.

Met andere woorden wij hebben zelf het obstakel in leven geroepen en ervaren onszelf als opdringerig. Zoals wij zelf het obstakel in leven geroepen hebben zo kunnen wij dat even zo eenvoudige weer laten verdwijnen.

It's all in the mind.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Met andere woorden wij hebben zelf het obstakel in leven geroepen en ervaren onszelf als opdringerig. Zoals wij zelf het obstakel in leven geroepen hebben zo kunnen wij dat even zo eenvoudige weer laten verdwijnen.

It's all in the mind.

Kan ik me geheel in vinden.



Kijk nu eens om je heen, zie je een obstakel?



Die boomstronk noem ik een obstakel maar welke idioot moet daar zonodig overheen, ik zou er omheen fietsen mits ik al zou gaan fietsen. Maar ja heb die vrijheid maar eens.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Die boomstronk noem ik een obstakel maar welke idioot moet daar zonodig overheen

Mogelijke antwoorden :

- zij die menen dat het pad dat zij willen volgen (rechtdoor rechtdoor rechtdoor), het enige juiste pad is, en dus, hup hup hup... OVER die boomstronk fietsen dan maar (kan een pijnlijk "ontwaken" veroorzaken)
- zij die geloven dat de boomstronk niet "echt" is maar een illusie, gecreëerd door hun eigen denken (kan eveneens een pijnlijk "ontwaken" veroorzaken)
- zij die oefenen voor de wedstrijd "met fiets over boomstronk springen" (kan pijnlijk zijn maar is tegelijk fun fun fun, want er ligt immers een mooie beker als "eerste prijs" in het verschiet)
- zij die hopen dat hun fiets vleugels zal krijgen op het moment van "botsen" met de boomstronk (kan ook pijnlijke gevolgen hebben maar misschien hechten ze meer belang aan de ervaring van toch eventjes de lucht in "gevlogen" te zijn?)

Zo zie je maar, er is blijkbaar altijd voor "elk wat wils (!)"

PS : Persoonlijk zou ik die boomstronk beschouwen als een uitnodiging om eventjes te gaan zitten (misschien om de natuur te "aanschouwen"?) maar aangezien ik zelden zomaar "het bos in fiets", is de kans dat je mij daar treft, mijmerend op een boomstronk, uiterst klein...

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Volgens Blikje wel schijnt ( zie post # 40)

En volgens jou?

Wat betreft je eerste vraag:

Wij zijn zelf de oorzaak en het gevolg en zijn dat vervolgens vergeten.

Met andere woorden wij hebben zelf het obstakel in leven geroepen en ervaren onszelf als opdringerig. Zoals wij zelf het obstakel in leven geroepen hebben zo kunnen wij dat even zo eenvoudige weer laten verdwijnen.

It's all in the mind.

Mijn idee KiSs