Mag het concreet?

[Esradha]

Mag het concreet?

Veel discussies verzanden in een aanmoediging tot dat nietsontziend ZELFonderzoek en een verwijt hier niet aan te willen beginnen. Het onderzoek behelst onderzoeken wat je bent vooral door te ontdekken wat je niet bent. Het zou verder gaan dan Byron Katie. Byron Katie is tenminste concreet. Het biedt duidelijkheid hoe je je gedachten kan onderzoeken.

Die stap verder, hoe doe je dat?

Voor iedereen die het maar roepen in het luchtledige vindt, maak het eens concreet voor ons?

Het onderzoeken van mijn gedachten is vaak iets wat een vogeltje vanuit de lucht bekijkt. Ik doorzie het proces helder. En tegelijkertijd zit ik er midden in en houd ik eraan vast. Mijn gevoel lijkt een denken op zichzelf te hebben. Die vertaling van boven naar binnen, van weten naar voelen, hoe doe je dat?

[Hans]

Wat ik doe, en hier eigenlijk niet tegen kom denk ik, is niet ontdekken wat je niet bent, maar waarom je niet zou mogen zijn wie je bent.
Sommigen hier vinden dit therapeuten werk, iets met jeugd en zo.
Eerst dat therapeutiseren en dan het echte nietsontziende zelfonderzoek,....

Ik geloof dat al het "moeilijke" wat op een gegeven moment wel rationeel gezien word, maar niet echt gevoeld, zijn oorsprong vind in de jeugd.
Soms kan ik een angst of moeilijk gevoel helemaal terug brengen naar een situatie van vroeger toen ik nog kind was, en het dan soms levensecht herleven,.....maar wel met de "steun" van de volwassene in mij.
Een beetje mijn eigen ouder zeg maar.

Tot nu toe worden dingen daardoor lichter, minder moeilijk, minder geraakt, minder geneigd om gelijk iets te moeten of te willen.
Zoals ik al een keer eerder zei, een soort van geestelijke volwassenheid, want vaak reageren we gewoon nog als kinderen.

Deze site heeft me daarin veel geholpen, als je het commerciele sausje er even af haalt.
http://www.pastrealityintegration.com/

Of dit ver genoeg zal gaan voor mij, weet ik nog niet, maar het voelt heel natuurlijk om dit als bron te zien, en het ook bij die bron aan te pakken.
Maar velen lijken een soort schaamte of terughoudendheid/weerzin te hebben om bij hun jeugd te blijven.

"Ik wil graag verder en niet blijven hangen" word dan wel gezegd.

De andere methodes die ik een beetje ken zie ik vaak een grote ratio en weinig tot geen bronvermelding/behandeling in.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Wat ik doe, en hier eigenlijk niet tegen kom denk ik, is niet ontdekken wat je niet bent, maar waarom je niet zou mogen zijn wie je bent.
Sommigen hier vinden dit therapeuten werk, iets met jeugd en zo.
Eerst dat therapeutiseren en dan het echte nietsontziende zelfonderzoek,....

Ik geloof dat al het "moeilijke" wat op een gegeven moment wel rationeel gezien word, maar niet echt gevoeld, zijn oorsprong vind in de jeugd.
Soms kan ik een angst of moeilijk gevoel helemaal terug brengen naar een situatie van vroeger toen ik nog kind was, en het dan soms levensecht herleven,.....maar wel met de "steun" van de volwassene in mij.
Een beetje mijn eigen ouder zeg maar.

Tot nu toe worden dingen daardoor lichter, minder moeilijk, minder geraakt, minder geneigd om gelijk iets te moeten of te willen.
Zoals ik al een keer eerder zei, een soort van geestelijke volwassenheid, want vaak reageren we gewoon nog als kinderen.

Deze site heeft me daarin veel geholpen, als je het commerciele sausje er even af haalt.
http://www.pastrealityintegration.com/

Of dit ver genoeg zal gaan voor mij, weet ik nog niet, maar het voelt heel natuurlijk om dit als bron te zien, en het ook bij die bron aan te pakken.
Maar velen lijken een soort schaamte of terughoudendheid/weerzin te hebben om bij hun jeugd te blijven.

"Ik wil graag verder en niet blijven hangen" word dan wel gezegd.

De andere methodes die ik een beetje ken zie ik vaak een grote ratio en weinig tot geen bronvermelding/behandeling in.

Het is niet per definitie nodig om in je jeugd of andere trauma's te blijven roeren om het op te lossen. En de precieze oorzaak te vinden. Of je überhaupt ergens aan te moeten herinneren, want soms worden gebeurtenissen dusdanig verdrongen, dat alleen nog maar het vervelende gevoel over is wat in bepaalde situaties weer naar voren komt.

EMDR bv. werkt op een manier dat de balance tussen ratio en gevoel weer wordt hersteld. Hoe het precies werkt is volgens mijn laatste kennis nog niet helemaal duidelijk. In verschillende gevallen zelf gezien dat het werkt zonder dat er mentale trucjes worden toegepast en/of gedachten worden ingeruild voor nieuwe. Ook van relativeren is geen sprake. Energiewerk heeft een vergelijkbaar effect maar vereist wel een minimale overgave en vertrouwen. Voor mensen die moeite hebben en qua gedachten dit niet zien zitten is dit een drempel. Voordeel ervan dat je het wel aanvullend ondersteunend kunt inzetten.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het is niet per definitie nodig om in je jeugd of andere trauma's te blijven roeren om het op te lossen. En de precieze oorzaak te vinden. Of je überhaupt ergens aan te moeten herinneren, want soms worden gebeurtenissen dusdanig verdrongen, dat alleen nog maar het vervelende gevoel over is wat in bepaalde situaties weer naar voren komt.

Het begrip "blijven roeren" bevat al de weerzin die ik noemde, alsof je de hele dag zit te roeren in je jeugd.
Ik gebruik het alleen als ik zogenaamd mezelf tegenkom, dan probeer ik het te herleiden naar de bron.
Verdrongen gebeurtenissen dienen misschien wel ontdekt te worden,.....of juist niet, en is daar de weerzin voor het "geroer"

Ik geloof zelf niet in energiewerk of soortgelijke behandelingen, wel dat ze in een bepaalde fase even fijn kunnen voelen, maar dat kan ook een pil of een flinke promotie zijn.
De ontkende kindpijnen blijven er toch tussen door piepen.

Ik wil het niet perse bagetaliseren, maar ik heb ook dingen bij mijzelf en bij anderen gezien die echt werkten,.....en toen toch later weer niet echt,.....

Maar goed,....concreet,.....ben benieuwd wat anderen hier over het niets onziende zelfonderzoek te zeggen hebben,...concreet.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Het begrip "blijven roeren" bevat al de weerzin die ik noemde, alsof je de hele dag zit te roeren in je jeugd.
Ik gebruik het alleen als ik zogenaamd mezelf tegenkom, dan probeer ik het te herleiden naar de bron.
Verdrongen gebeurtenissen dienen misschien wel ontdekt te worden,.....of juist niet, en is daar de weerzin voor het "geroer"

Ik geloof zelf niet in energiewerk of soortgelijke behandelingen, wel dat ze in een bepaalde fase even fijn kunnen voelen, maar dat kan ook een pil of een flinke promotie zijn.
De ontkende kindpijnen blijven er toch tussen door piepen.

Ik wil het niet perse bagetaliseren, maar ik heb ook dingen bij mijzelf en bij anderen gezien die echt werkten,.....en toen toch later weer niet echt,.....

Maar goed,....concreet,.....ben benieuwd wat anderen hier over het niets onziende zelfonderzoek te zeggen hebben,...concreet.

Geroer kan ook wel zinvol zijn maar lost niet altijd alles op. Soms kom je niet verder dan het mentaal op een rijtje te krijgen en de gedachten en bijbehorende gevoelens zijn dan toch hardnekkiger. Energie werk is in die zin geen kwestie van geloof, maar daar kun je ook pas over oordelen als je het daadwerkelijk hebt ondervonden. Je hoeft er niet in te geloven maar het wantrouwen bemoeilijkt wel de overgave en de motivatie, waardoor het niet eens tot stand komt en je er niet eens aan begint. Het werkt vaak het beste als ontvanger er niets van meekrijgt bv. tijdens het slapen. Dat zijn afspraken die je met iemand kunt maken. Bij kinderen neem je als ouder zelf de beslissing en is dat niet eens nodig. En EMDR staat er sowieso los van en geschied vaak ook naar verwijzing door de HA. Voor wie wel meer wil weten over EMDR. http://www.emdr.nl/. Er zijn (mij) gevallen bekend waarin al een behandeling sessie voldoende was. Het is hoe dan ook een redelijke kortdurende periode in vergelijking met therapieën die jarenlang kunnen duren.

[Esradha]

Ik ken EMDR en innerlijk kind werk. Het ging me nu om dat bedoelde zelfonderzoek dat hier verwacht wordt en wat voor velen niet goed duidelijk wordt. Vandaar mijn vraag, mag het concreet?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik ken EMDR en innerlijk kind werk. Het ging me nu om dat bedoelde zelfonderzoek dat hier verwacht wordt en wat voor velen niet goed duidelijk wordt. Vandaar mijn vraag, mag het concreet?

Klopt dat was je vraag, ik reageerde op Hans. Sorry van de afleiding!

Min of meer heb ik een soortgelijke vraag gesteld vanmorgen d.mv. een soort van een langere beschouwing ook elders gesteld. Het sluit min of meer aan op jou vraag het concreet te maken. En dan wel i.b.t. het onderwerp advaita.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Mag het concreet?

Veel discussies verzanden in een aanmoediging tot dat nietsontziend ZELFonderzoek en een verwijt hier niet aan te willen beginnen. Het onderzoek behelst onderzoeken wat je bent vooral door te ontdekken wat je niet bent. Het zou verder gaan dan Byron Katie. Byron Katie is tenminste concreet. Het biedt duidelijkheid hoe je je gedachten kan onderzoeken.

Die stap verder, hoe doe je dat?

Voor iedereen die het maar roepen in het luchtledige vindt, maak het eens concreet voor ons?

Het onderzoeken van mijn gedachten is vaak iets wat een vogeltje vanuit de lucht bekijkt. Ik doorzie het proces helder. En tegelijkertijd zit ik er midden in en houd ik eraan vast. Mijn gevoel lijkt een denken op zichzelf te hebben. Die vertaling van boven naar binnen, van weten naar voelen, hoe doe je dat?

Voor mij staat weten gelijk aan voelen. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat gevoelens niet bedrieglijk kunnen zijn. Dat klinkt wellicht als een paradox, maar toch kan ik het niet anders verwoorden. Ik wil je mijn kijk op de zaak niet onthouden. WiNk Zoals ik het zie, heb jij dit topic geopend vanuit een behoefte aan houvast. Een behoefte aan duidelijkheid, veiligheid, zekerheid, houvast. (Vul zelf de term in die voor jou het best de lading dekt en in jouw geval is dat houvast, omdat je zelf al schrijft dat je vast houdt aan je ik/persoon/identiteit, aan die of datgene dat het proces ervaart). Toch?

Als we het daar over eens zijn, dan kunnen we door naar stap 2. Of vraag 2. Die vraag zou kunnen zijn, waarom je blijft vasthouden aan iets/iemand, waarvan je kunt zien, (als dat vogeltje vanuit de lucht, en van daaruit dus hebt kunnen constateren niet enkel het waargenomene te zijn, maar ook dat, wat daar de waarnemer van is, stap 1 dus), dat het geen werkelijkheid(swaarde) heeft, in die zin van op/uit zichzelf bestaand.

Vasthouden aan iets niet (op zichzelf) bestaands? Hoe kan dat? Dat kan toch helemaal niet? Daarmee wordt toch ogenblikkelijk gezien hoe absurd dat is? Of vergis ik me daarin? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat dat dan niet gebeurt. Daar moet je toch terstond het absurde van kunnen inzien? Ergo, er is geen houvast, er is niks om je aan vast te houden, het idee, de gedachte dat jij denkt dat het wel zo is, is absurd. Het is een gedachte, meer niet. Wat je volledig tot je moet laten doordringen is het besef dat er NIETS is. (om je aan vast te houden, om hier even bij te blijven).

WIJ ZIJN NIETS. ER IS NIETS. IK BEN NIETS. JIJ BENT NIETS.

Wie zou daar niet bang van worden? En wanhopig op zoek gaan naar enig (vermeend) houvast? Ik zou je willen adviseren om met name de met hoofdletters geschreven tekst heel diep tot je te laten doordringen. Laat het je mantra worden. En je leven zal een andere geur en kleur krijgen.

Ik hoop dat dit concreet genoeg is naar je zin. Ik heb mijn best gedaan, in elk geval. KiSs

[Esradha]

Dank je voor je bijdrage.
De absurbiditeit is dat vogeltje nog niet zo duidelijk.
Loslaten ook geen automatische stap.
Soms vind ik iets wel absurd, maar word dan boos omdat ik vasthoud, wat ook weer absurd is.
Ik ben goed in vechten, verzetten, mezelf afleiden, sterk zijn voor anderen.
Zoveel ontwijkmechanismen als de mens kan verzinnen....

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

De absurbiditeit is dat vogeltje nog niet zo duidelijk.

Dat is het kenmerk van absurditeit. Dat het niet duidelijk is. Absurd he?