spirituele sparring partner

[Iona]

Momenteel lees ik het boek Onvoorwaardelijke Acceptatie van Jeff Foster.
Over radicaal ontwaken in het dagelijks leven. Wat ik lees boeit en inspireert me en sluit aan bij waar ik nu ben. Graag zou ik hierover willen uitwisselen/sparren in een persoonlijk contact per mail met iemand die hier open voor staat en dit ook graag zou willen.

Voor degene die interesse heeft graag reageren bij priveberichten.

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Momenteel lees ik het boek Onvoorwaardelijke Acceptatie van Jeff Foster.
Over radicaal ontwaken in het dagelijks leven. Wat ik lees boeit en inspireert me en sluit aan bij waar ik nu ben. Graag zou ik hierover willen uitwisselen/sparren in een persoonlijk contact per mail met iemand die hier open voor staat en dit ook graag zou willen.

Voor degene die interesse heeft graag reageren bij priveberichten.

'Als al dat streven wegvalt kunnen we gewoon zijn' staat er achter op een boek dat er over gaat naar van alles te streven. Maar misschien moet je het wel zelf ontdekken dat er zo ontzettend vele wegen zijn die uiteindelijk toch allemaal doodlopend blijken te zijn. Gedegen zelfonderzoek blijft de weg.

Maar er is niks op tegen om aan de 'wie' je bent te sleutelen hoor, het 'wat' je bent wacht geduldig.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

'Als al dat streven wegvalt kunnen we gewoon zijn' staat er achter op een boek dat er over gaat naar van alles te streven. Maar misschien moet je het wel zelf ontdekken dat er zo ontzettend vele wegen zijn die uiteindelijk toch allemaal doodlopend blijken te zijn. Gedegen zelfonderzoek blijft de weg.

Maar er is niks op tegen om aan de 'wie' je bent te sleutelen hoor, het 'wat' je bent wacht geduldig.

Ik ben me pijnlijk bewust dat alle wegen doodlopend zijn. Ook zie ik mijn vluchtgedrag in het zoeken naar een spirituele sparringpartner.
Ik hou het momenteel niet bij mezelf uit. Een kat in het nauw....

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik ben me pijnlijk bewust dat alle wegen doodlopend zijn. Ook zie ik mijn vluchtgedrag in het zoeken naar een spirituele sparringpartner.
Ik hou het momenteel niet bij mezelf uit. Een kat in het nauw....

Je zou er versteld van staan hoeveel 'uitwegen' doodlopende straatjes hebben. Een kat in het nauw is zo'n uitweg, een pas terug nemen is er ook een, negeren of loslaten zijn dan weer andere mogelijkheden, ... het is eindeloos hoe aanpassing en verandering op elkaar inwerken.
'Radicaal ontwaken in het dagelijks leven' ... Daar kan je toch alleen maar om lachen of als tekstballonnetje bij een tekening van Kamagurka verzinnen.

Gedegen zelfonderzoek is aanvaarden zonder voorwaarden maar niet vanuit een waarden-oordeel van het gebeuren. Het aanvaarden gaat meer om een anoniem (zonder voorwaarden) onderdompelen in een dagelijks leven.
Wat in het leven voorvalt is een aaneenschakeling van gegevens. Daarop vat proberen te krijgen is zichzelf in het nauw drijven. In die aaneenschakeling verdwijnen is totale acceptatie.
Hoe je in het dagelijks leven kan verdwijnen gaat om doorzien van ego en de 'onvoorwaardelijke acceptatie' van wat is.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik ben me pijnlijk bewust dat alle wegen doodlopend zijn. Ook zie ik mijn vluchtgedrag in het zoeken naar een spirituele sparringpartner.
Ik hou het momenteel niet bij mezelf uit. Een kat in het nauw....

Ik zie hier een oproep/uitnodiging tot het onvoorwaardelijk accepteren van

- een 'pijnlijk' bewust-zijn (dat alle wegen sowieso doodlopend zouden zijn)
- het zoeken (naar een spirituele sparringpartner) dat door jou als vluchtgedrag wordt benoemd
- het gevoel het niet uit te houden bij jezelf
- de voorstelling/conclusie een kat-in-het-nauw te zijn...

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik ben me pijnlijk bewust dat alle wegen doodlopend zijn. Ook zie ik mijn vluchtgedrag in het zoeken naar een spirituele sparringpartner.
Ik hou het momenteel niet bij mezelf uit. Een kat in het nauw....

Dat bewust zijn is het helemaal, zien dat het zo is, zo ook met de totale wanhoop, zie dat het zo is. Je houdt het niet uit bij jezelf, blijf erbij ontvlucht het niet. Bewustwording is pijnlijk zo is dat nou eenmaal, groeien gaat vaker gepaard met pijn.

Is het werkelijk niet te harden kijk naar jezelf op een afstand, vanuit de maan bijvoorbeeld. Een minuscuul klein radertje in het grote geheel te zijn relativeert enorm. Of anticipeer op 'wat' je bent, kijk op een wijze alsof het jou niet aangaat, je bent alleen maar de toeschouwer (hetgeen je in essentie ook bent, je bent helemaal niet degene die het aangaat).

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik ben me pijnlijk bewust dat alle wegen doodlopend zijn. Ook zie ik mijn vluchtgedrag in het zoeken naar een spirituele sparringpartner.
Ik hou het momenteel niet bij mezelf uit. Een kat in het nauw....

De onmiddellijk realisatie 'Wat te zijn laat zich niet koppelen aan kennis van welke aard dan ook. Elke poging daartoe levert frustratie, rigiditeit en een steeds wederkerende rusteloosheid op.

Geen enkele subjectieve invulling kan een ''houvast zijn voor 'Wat je als essentie bent.

De woorden van 'anderen' lijken strak recht toe recht aan te zijn, maar zijn slechts zinnetjes uit subjectieve flarden..
Die trachten een poging te zijn iets? te verduidelijken waarin het altijd te kort schiet.
Daarom waren er duizenden sprekers/schrijvers en zullen er altijd duizenden sprekers/schrijvers zijn, omdat de woorden, de duidingen, de aanwijzingen nooit voldoen...

In Gedegen zelfonderzoek sta je altijd alleen!

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat bewust zijn is het helemaal, zien dat het zo is, zo ook met de totale wanhoop, zie dat het zo is. Je houdt het niet uit bij jezelf, blijf erbij ontvlucht het niet. Bewustwording is pijnlijk zo is dat nou eenmaal, groeien gaat vaker gepaard met pijn.

Is het werkelijk niet te harden kijk naar jezelf op een afstand, vanuit de maan bijvoorbeeld. Een minuscuul klein radertje in het grote geheel te zijn relativeert enorm. Of anticipeer op 'wat' je bent, kijk op een wijze alsof het jou niet aangaat, je bent alleen maar de toeschouwer (hetgeen je in essentie ook bent, je bent helemaal niet degene die het aangaat).

Dit is allemaal wat er gisteren gebeurde. De naakte waarheid zien. Mijn diepste afhankelijkheids gevoelens zien. Met het zien was er een doorknipping. Alle wanhoop verdween.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De onmiddellijk realisatie 'Wat te zijn laat zich niet koppelen aan kennis van welke aard dan ook. Elke poging daartoe levert frustratie, rigiditeit en een steeds wederkerende rusteloosheid op.

Geen enkele subjectieve invulling kan een ''houvast zijn voor 'Wat je als essentie bent.

De woorden van 'anderen' lijken strak recht toe recht aan te zijn, maar zijn slechts zinnetjes uit subjectieve flarden..
Die trachten een poging te zijn iets? te verduidelijken waarin het altijd te kort schiet.
Daarom waren er duizenden sprekers/schrijvers en zullen er altijd duizenden sprekers/schrijvers zijn, omdat de woorden, de duidingen, de aanwijzingen nooit voldoen...

In Gedegen zelfonderzoek sta je altijd alleen!

Ik herken dit helemaal.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Gedegen zelfonderzoek is aanvaarden zonder voorwaarden maar niet vanuit een waarden-oordeel van het gebeuren. Het aanvaarden gaat meer om een anoniem (zonder voorwaarden) onderdompelen in een dagelijks leven.
Wat in het leven voorvalt is een aaneenschakeling van gegevens. Daarop vat proberen te krijgen is zichzelf in het nauw drijven. In die aaneenschakeling verdwijnen is totale acceptatie.
Hoe je in het dagelijks leven kan verdwijnen gaat om doorzien van ego en de 'onvoorwaardelijke acceptatie' van wat is.

Jep